Beti pentsatu dut superbibiente hutsa nintzela. Eta nire belaunaldikoren bat hiltzen den bakoitzean sentsazioa areagotu egiten zait. Bizilegea? Ez dakit belaunaldiarena oso hitz egokia den, baina bai iruditzen zait XX. mendeko 1980ko hamarkada bizitzea labanaren ahotik ibiltzea bezalakoa izan zela: gatazka soziopolitikoa, rock erradikala, droga gogorren zabalpen neurrigabea, HIESA... Hortik testuinguru hori gainditu genuenok superbibientetzat jotzearena. Hala ere, bizirik suertatzeak ez du esan nahi onik eta kalte barik heldu garenik gaurdaino.
Ofizialki herri baten historia bertako ilustreek idazten dutela uste ohi da. Baina nago, benetako historia jende xeheak osatu egiten duela, gure bizimodu kutsatuari nabardura zintzoak ekartzen dizkiona. Jende xehea zen Javi Arrugaeta “Titi”, 1980ko hamarkada kaotiko hartako superbibientea.
Aste hontan hil dela jakitean, bidean geratzen joan diren "kaos belaunaldi" haren beste pertsonaia xehe batzuekin akordatu nintzen: Kaballo, Jose Klaudio... eta hizki hauek idazten ari nintzela, Marijose Garciaren heriotzaren berri ere izan dut. Garai magiko bezain latz hura elkarrekin bizi izan genuen, bestelako loturarik gabe.
AGUR ETA OHORE TITI, INPERNUKO TABERNAN IKUSIKO DUGU ELKAR!