Naturayala blogak sarrera berria argitaratu du, udaberriak landareengan duen eragina deskribatzen du Patxik:
"Berriz ere beste sasoi bat pasa da, berezkoak dituen bere argitasun eta itzalez, erdietsitako helburu apalez eta bidean geratutako amets betegabeez.
Berriz ere udaberriko jai distiratsua joan zaigu, ez ordea gure begi eta arretarako ohiko opariak bide bazter eta zelai harritsuetan eskaini gabe. Orkidea sasoi oparoa izan da joan den hau. Urriak eta ikusteko zailak izan ohi diren zenbait espezie, lotsak galdu eta inoiz ez bezalako naturaltasunez atera zaizkigu bidera: Limodorum abortivum, Himantoglossum hircinum … Amodio konfidentzialak.
Sasoia amaitzear dagoela, buelta bat ematera atera naiz Aiarako landa eta larreetara. Diputazioko peoiek bide ertzeetako sasitzetan egindako txikizioa ikusteak tristatu egin nau. Non ezkutatuko dira aurrerantzean triku eta muskerrak, suge eta hegaztiak? Noren itzalak babestuko ditu azeri eta lepahorien joan-etorriak, muxar eta katagorrien bidaiak intxaurrondoz intxaurrondo? Okerrena, zenbait baserritarrek antzeko joera erakusten dutela ikustea da, heskai eta hesi biziak alanbrez ordezkatuz.
Iritsi naiz ezagutzen dudan orkideo lorategi bakan horietako batera. Hamar espezietik gora tartekatu dira eremu honetan apiriletik hasita. Udaberri amaierako eta uda hasierako egun hauetan ordea, zimel eta galduak dira dagoeneko lore gehienak. Baina bada hala ere nolabaiteko edertasun duina oraindik zut dirauten orkideoen zurtoin lehor horietan. Gaztetasun koloretsu eta axolagabearen ordez heldutasunaren lehortasun zorrotza … Zurtoinetan, zimeldutako loreak diraute, izandako loria argitsuaren lekuko, izango denaren itxaropen."