Asko dira Euskal Herrian industrializazioa, abeltzaintza intentsiboa edota zura ustiatzeko zuhaitz landaketak direla eta haien ondare naturala galdu duten eskualdeak.
Aiarako bailarako zenbait lekuetan, aldiz, naturaren jatorrizko izana topa dezakegu oraindik ere.
Hala ere, gauza asko egin daitezke hobetzeko, edozein jarduerak gizakia eta naturaren arteko oreka fina alda dezakeelako.
Ezagutzen duguna da babesten dugun bakarra, beraz, ezagutu dezagun Aiara eta bere berezitasunak.
Asko dira gure eskualdean topa ditzakegun animalia espezieak, adibidez. Askotan, inork ohartu gabe gertatzen dira pizti hauek protagonista dituzten ikuskizunak.
Anfibioen artean, adibidez, baso-igel jauzkaria dugu Aiarako altxorra. Nork ikusi du igel txiki hau otsaileko gau euritsuetan ugalketa putzuetara heltzeko ahalegina egiten?
Zenbait lekuetan ehunka ale ikus daitezke errepide, harrapari eta gainerako arriskuei aurre egiten haien ondorengoek aukera eduki dezaten; gizakiak instant batean suntsi dezakeen aukera.
Zergatik? Ezagutzen ez duguna errespetatzen ez dugulako. Eta, Aiarak, ezagutzeko aukera paregabeak eskaintzen dizkigula ohartu behar gara.