Ez nuke inoiz ere ez The expendables zineman ikusiko. Horretarako bidai txiki bat egin beharko nuke, sarrera ordaindu eta auskalo zer nolako publiko motaz inguratu. Ahalegin handiegia. Baina, filme hau bideoklub batean aurkitu ondoren... Zer demontre!
Gogo honekin alokatu nuen filma eta irrikitan heldu nintzen etxera, morbo hutsak menderatuta.
Baina beno, ezer baino lehen, azalpen batzuk eman behar. Sylvester Stallone da luzemetrai honen zuzendaria, gidoilaria eta protagonista. Aktore multzoa, besteak beste, Jason Stathamek, Jet Lik, Dolph Lundgrenek, Arnold Schwarzneggerek, Mickey Rourkek, Eric Robertsek eta Bruce Willisek osatzen dute. Zanbait haragi puska mitikoek alegia, gaur egungo eta antzinako akziozko profesional ezberdinek. Osagai hauek kontuan izanda, ikusleak espero duena aurkituko du. Eztandak, tiroketak, jipoiak...
Beste hainbeste produktuetan aurkitu dezakeena? Ez. Azkenaldi honetan akziozko produktu ugari daude, baina inork ezin du eskeini The expendablesek mahai gainean jarri duena. Noski, Slyk erakusten dituen eskenak ikusgarriak dira, baina ez ezberdinak. Oso posiblea da beste filme batzuetan gauza bitxiagoak eta landuagoak topatzea. Pelikula honen ezberdintasuna bere aktore multzoan eta duen filosofian datza; gehiegikeria, zentzurik gabeko elkarrizketak eta pertsonaiek daukaten psikologi barregarrian oinarritzen den gidoi batean hain zuzen ere.
Filmean ia ez dago zentzua duen minuturik. Baina horrek ez du ezan nahi kalitaterik gabeko produktua denik. Nola liteke hori? Oso erraza. Pelikula txar bat egitea ez da zaila, baina nahita egiteak eta horren irrigarria izateak zailtasun handia dauka, dudarik ez. Eta ez, ez naiz erotu. Ziurrenik Stallone oso tipo primitiboa izango da, baina ez da batere leloa. Bere garaian Oscar saria jasotzeko izendatua izan zen Rockyren gidoia egin ondoren. Beraz, idaztea eta istorio bat sortzea ez da gauza berria amerikar honen ibilbidean. Horregatik, esan dezakegu luzemetrai hau parodia erraldoi bat dela. Matxo alfaren apologia, gizonen arteko adiskidetasun koarteleroa, indarkeriaren erabilera nazkagarria eta hamar urteko mutil baten idei moral sinpleenak batzen dira hemen laurogeiko hamarkadaren akziozko filmeak satirizatzeko. Komedia hutsa. Hori bai, pertsona sentikor bat bazara, ez hurbildu zure mesederak