Kameraren atzean ikusten zaitugu maiz. Nondik datorkizu argazkilaritzarekiko zaletasuna?
Txikitatik. Erabilera bakarreko karretedun kamerekin hasi nintzen inguruan nuen guztiaren irudiak egiten. Gerora aitonaren kamera analogikoa erabiltzen hasi nintzen eta beranduago egin nuen jauzi gaur egun ditudan Nikon eta bestelako kamera digitaletara.
Ikastaroren bat edo beste eginda dudan arren, autodidaktatzat daukat nire burua. Frogak bata bestearen atzetik eginez ikasi nuen argazki kamera ondo maneiatzen; YouTubeko bideoen edo garaiko Digital Camera bezalako aldizkarien bidez.
Nola definituko zenuke zure estiloa?
Oso pertsona sortzailea naiz. Asko gustatzen zait detailera jotzea argazkiak egiten ditudanean. Denbora asko daramat honetan, eta hori dela eta begia entrenatuta daukat argazki tzar bat identifikatzeko. Esango nuke ez naizela ohiko argazkilaria, beti saiatzen naiz irudiei buelta bat ematen, xehetasuna bilatzen; izan kirol argazkietan, izan argazkilaritza sozialean.
Noiz ekin zenion Komunikabideko kolaboratzaile izateari?
Esango nuke Amurrio Club futbol taldearen argazkilari bilakatu nintzen une berean ekin niola Aiaraldea Komunikabidearekin elkarlanean aritzeari. Kirol-argazkilaritzan trebatzen ari nintzen orduan, eta, oraindik ere, gehienetan kirol-proben argazkiak egin ditut komunikabidearentzat.
Denboraldi oso bat eman zenuen Amurrio Clubeko argazkilari.
Lesio bat tarteko futbolean jokatzeari utzi behar izan nion. Ez nuen kirola nire bizitzatik alboratu nahi eta horregatik murgildu nintzen kirol-argazkilaritzan. Amurrio Clubeko atea jo nuen quid pro quo bat eskainiz: zelaira sartzearen eta taldearekin toki batetik bestera joatearen truke taldearen sare sozialak eta webgunea elikatzeko edukia sortuko nuen. Herriko futbol partida guztietara joaten nintzen, klubaren talde-argazki ofiziala ere nik atera nuen. Horrela eman nuen urtebete, baina utzi behar izan nuen, edo uztera behartu ninduten. Emakume bat nintzen gizonezkoei argazkiak egiten, eta orotariko iruzkin iraingarriak jasan nituen. Ez zen batere atsegina izan. Argazkilaritzan emakume erreferenteak falta dira, eta are gehiago kirol-argazkilaritzan.
Nola egin zenuen aurrera?
Gogorra izan zen, baina bestelako kontuetan argazkiak egiten egin nuen aurrera. Hasi nintzen argazkilaritza-soziala ukitzen, jaiak, ekitaldi kulturalak…
Txirrindularitzan ere aurkitu nuen tokia. Zentzu horretan oso eskertua nago Amurrioko Txirrindularitza Eskolak edota Mirari Gotxiren amak eskaini zidaten aukerarekin. Futbola atzean utzi eta ortzimuga berrien bila jo nuen. Duela urtebete pilotarekin ausartu nintzela, horrek ate berriak zabaldu dizkit ere.
Zer da argazkiak eskaini dizun gauzarik positiboena?
Jendearen esker ona. Zuk egindako argazkiak balioan jartzen dituztela ikusteak ez du parekorik. Norbaitek zuk egindako irudia etxean eskegi duela jakitea, edo zure argazkian oinarritutako tatuaia egin dutela entzutea… izugarria da.
Zer eskaini dizu Aiaraldea Komunikabidearen kolaboratzaile izateak?
Nire pasioa elkarbanatzeko aukera eskaini dit Aiaraldeak. Oso harro sentitzen naiz nire argazkiak hamabostekarian ikusten ditudanean. Tontakeria bat dirudi baina niretzat oso gauza garrantzitsua da, egindako lanaren isla da.