Borondatea izaten da auzi orotan ebatzi beharreko lehena. Borondaterik ez bada, hautsi dezagun asanblada. Edo, bestela, saia gaitezen aurrekoari baiezkoa lapurtzen, irrigarri utz dezakeen klima hegemonikoan.
Ideia bat; horixe da behar duguna. Hortxe dugu eztabaidaren abiapuntua, maxima bat, borondatearen zenbatekoa irudikatuko diguna. Hasieran baino ez gaude, “baina”k, kontraesanak, helduko dira. Erantzuna baiezkoa bada, segi dezagun aurrera.
Herriko jaiak antolatzeko unea heldu da. Mahai gainean bi irizpide: 1) berritasunaren beharra planteamenduaren inertziaren aurka eta 2) berritasunaren beharra antolatze egituran eta moduan. Bestela esanda, programaren aldaketa eta herritik eta herriarentzat antolatutako jaiak. Biak estuki lotuta, ezinbestean.
Eztabaida mahai gainean dagoen arren gehiegi aurreratu gara; borondatea jarreran bertan antzematen da. Arriskatzen ez duenak ez omen du irabazten, eta guk betiko moduan jarraitzea erabaki dugu, galbidea ibilbidea baino erosoagoa zaigunaren errealitateari eusten.
Jaiak antolatzeko modelo berriari heltzeko beharren eztabaidan sartu beharko gara hurrengoan; maxima onartu, borondatea irudikatu, eta, ondoren? Ondoren ekingo diogu kontraesanen ebazpenari; ez aurretik.