Aste honetan iragarritako Guardian Llodio enpresaren itxiera ez da kasualitatea, aspaldi programatutako zerbait da, beharbada duela 10 urte baino gehiago. Egia esan, plan makiaveliko hau 2020. urtetik ikusi dugu gauzatzen, Guardianek, pandemia bete-betean eta konfinamendu egoera hura baliatuta, auto-negozioa Parter Capital funts putreari "oparitzea" erabaki zuenetik. Baina haien benetako helburua ez zen negozioa saltzea, baizik eta plantillako 250 langileez libratzea eta bigarren mailako eragile bat izatea (kasu honetan Parter) 250 kaleratze horien arduraduna. Eta ez zen kasualitatea izan Suitzako funts putreari saldu gintuztenean, zerbait orkestratua izan zen, eta agerian utzi zuen enpresaren praxi txarra eta une hartan bere 250 langileok benetan axola geniona.
Ez zen kasualitatea izan, ezta ere, Glavistak porrot egitea auto-negozioaren transakzioa gertatu eta 2 urtera. Urte horietan, Guardianek milioi askoko zifrekin eutsi zion Glavistaren jarduerari. Guztira, 20 milioi euro baino gehiago gastatu ziren eurak ez izateagatik gu kaleratzeaz arduratuko zirenak eta "kopuru hori aurrezteagatik", nahiz eta gaur egun, kaleratuak izan ginenetik 8 hilabete baino gehiago igaro ondoren, ez dugun inolako kalte-ordainik ikusi, eta Guardian Industriesek ere ordaindu beharko duen kalte-ordain hori (beste 15 milioi euro gehitu beharko zaizkio). Eta are kasualitate txikiagoa izan zen Guardianek galarazi izana Glavista inbertitzaile berri bati saltzea. 250 lanpostu salbatuko zituzten horrela, baina erabakita zuten ez genuela han berriro lan egingo, eta horrela izan zen.
Kasualitatez, 2 urte ziren betebehar judizialetatik eta legaletatik salbuesteko epea, EAEko Auzitegi Gorenaren bidez frogatzear dagoen Guardianek programatutako porrot horrek ekar ditzakeen erantzukizunei dagokienez.
Hori da duguna: 250 langile kaleratu dituzte AEBtik antolatutako iruzurrezko salmenta batean, 2025eko urtarrilaren 21era iritsi arte (kasualitatez, Donald Trumpen inbestidurarekin batera)
Hori da duguna: 250 langile kaleratu dituzte AEBtik antolatutako iruzurrezko salmenta batean, 2025eko urtarrilaren 21era iritsi arte (kasualitatez, Donald Trumpen inbestidurarekin batera). Astelehen honetan jakinarazi du Guardianek Laudioko lantegia ixteko erabakia hartu zuela, fabrikan geratzen diren 180 langileekin. Duela urteak hartu zuten erabakia, eta faseka gauzatu dute, dena hankaz gora ez jartzeko. Plana primeran ateratzen ari zaie. Errentagarritasun txikia alegatzen dute FLOAT labea eraberritzeko inbertitzea ekiditeko. Itxiera aurreratu dute, eta denok genekien aitzakia eta gezur hutsekin gertatuko zela beste behin.
Nostalgiaz gogoratzen dut nire aitak Villosan lan egiten zuenean, geroago Guardian izango zen lantegian, eta fabrikan 1.000 langile baino gehiago zirenean, 1.000. Ni 2003an sartu nintzen lanera eta 800 langile inguru ginen, hogei urte geroago 0 izango dira. Multinazional amerikarrak eta Koch taldearen zati batek hartutako bideak babestutako basakeria bat. Gogora dezagun Kochek milioika dolarrekin finantzatu dituela Donald Trumpen kanpaina politikoak. Kapitalismorik basatiena geratu da agerian, eta milaka kilometrora hartutako erabakiek langileei eragiten diete; beiraren esparruan esperientzia handia duten langileei, hemen, Laudion.
Nostalgiaz gogoratzen dut nire aitak Villosan lan egiten zuenean, geroago Guardian izango zen lantegian, eta fabrikan 1.000 langile baino gehiago zirenean, 1.000. Ni 2003an sartu nintzen lanera eta 800 langile inguru ginen, hogei urte geroago 0 izango dira.
Ehun urteko ibilbidea duen enpresa bat desagertu egingo da hilabete batzuen buruan, eta desagertu egingo dela diot, Arabako Foru Aldundiarengandik eta Eusko Jaurlaritzarengandik ezer gutxi espero dezakegulako, Glavistarekin gertatu zenarekin ikusitakoa ikusita.
Sistema kapitalistaren baitan, non enpresa pribatuek nahi bezala eraikitzen eta deseraikitzen duten, Eusko Jaurlaritzak zein Gobernu Zentralak ere EZ dute jarduteko gaitasunik kasu horietan. Imajinatzen ditut erabaki horien arduradunak Detroiteko bulegoetan eserita, esanez: "Eusko Jaurlaritza, SEA, Arabako Foru Aldundia... zer dira eta zergatik ematen dute iritzia gure erabaki bati buruz? Nahi duguna egingo badugu, guk dugu boterea, nor da toki-administrazioa guri zer egin behar dugun esateko?".
Bide batez, zer gertatzen da EAJk saldu zigun Laudio Glass Hubekin? Laudio beiraren erreferentzia bihurtu behar zen mundu osoan. Bada, ez, dena hauteskunde aurreko propaganda hutsean geratu zen, eta kitto. Ez dugu benetako irtenbiderik ikusi enpresa-egitura mantentzeko. Eta ez du balio egoerari buelta emateko tresnarik ez dagoela esatea. Desjabetzea jasota dago Espainiako estatuan, baina inor ez da ausartzen kapitalari erasotzera, multinazionalak baitira agintzen dutenak, ez politikariak, eta hori benetako zoritxarra da langileria osoarentzat, langileak baitira sistema sostengatzen dutenak.
Imajinatzen ditut erabaki horien arduradunak Detroiteko bulegoetan eserita, esanez: "Eusko Jaurlaritza, SEA, Arabako Foru Aldundia... zer dira eta zergatik ematen dute iritzia gure erabaki bati buruz?
Era berean, Aiaraldean apurka-apurka gertatzen ari den desindustrializazioa ez da kasualitatea. Industriaren pisua maila txiki-txikira jaisten ari da, eta horrek eragina du familiengan zein eskualdearengan. Hemendik aprobetxatzen dut Ramiro Gonzalez Arabako Ahaldun Nagusiari esateko orube ikusgarri bat geratuko zaigula Laudioko erdigunean, duela urte batzuk 1.000 pertsonak lan egiten zuten lekuan, agian nahi duena egiteko aukera izango du orain.
Bidaia luzea egin dute azken asteotan munduan zehar Araba goratzeko, baina benetako neurririk ez da ezarri gure lurrean aberastasuna eta bizitza duina garatu ahal izateko. Bitartean, haiek (politikariek) fikziozko errealitate baten eta gezur handi baten barruan bizitzen jarraituko dute. Benetako ekintzarik egiten ez bada eta politikarien eskura dauden tresnak multinazionalen aurrean aplikatzeko beldurrik gabe erabiltzen badira, eta multinazionalek beren jarduera produktiboetatik ahalik eta etekin handiena atera nahi badute edozein preziotan, horixe izango da geratuko zaigun Aiaraldea. Eskualdea hutsik eta bertako biztanleak beste leku batzuetara joan beharraz, soldata kaskar bat lortzeko.
Ez du balio egoerari buelta emateko tresnarik ez dagoela esatea. Desjabetzea jasota dago Espainiako estatuan, baina inor ez da ausartzen kapitalari erasotzera.
Aurretik esandako guztia ez da kasualitatea, lan arloan nahiz politikan noren esku gauden hausnartzeko eta pentsatzeko aukera ematen du. Haientzat dena da kasualitatea, baina ez da horrela, sistema da, eta sistema horren gainean jardun behar dugu bizirik dauden herriez gozatzen jarraitu nahi badugu, edo, gutxienez, hitz politetatik eta bizkarrean emandako zapladatxoetatik harago joaten saiatu nahi badugu. Guardianen itxierak mugarri bat ezartzen du, eta zoritxarrez ez da lehena eta ez da izango azkena ere.
Kasualitatea dela diote.