Madibá. 2010. urtean argitaratutako Color Humanoren azken diska honek ez dakar gauza berririk egia esan, ez behintzat beren aurreneko diskoekin alderatuta. Kasu honetan baina honek ez du ezer txarrik esan nahi, izan ere beren aurreko lana, Burundanga, 1999. urten argitaratu zuten. Beraz oraingo honetan eskertzekoa da 10 urte eskenatokietatik at egon eta garai hartako soinu berbera berreskuratzea.
Talde honen arima den Jose “el Kapel” musikariak Manu Chaok edo Sargento Garciak punketik musika latinora egindako bidaia berbera egin zuen, eta antzeko sustraiak ikus ditzakegu beraz Color Humanoren abestietan ere. Auzoko kutsua duten abestiak, frantziarrez eta gaztelaniaz abestuak, eta aniztasuna eta giza eskubideak goraipatzen dituzten letrak. Bere garaian euskal herriko eszenatokietatik maiz ikusi ahal izan genituen. Amparanoia, Tonino Carotone edo Joxe Ripiauren urteak ziren, eta euskal herriko jaietan rocketik aparte ere bazeuden gorputza astintzeko erritmo beroagoak.
Agian disko honetan urteek ematen duten lasaitasuna nabari da, eta ez daude garai bateko “mariposa loca” edo “dios de palo” bezelako abesti alai eta arinak, baina beraiek berriz ere entzuteko balio badu behintzak, ongi etorria izan dadila Color Humanoren etorrera berri hau.