Bikarte Elkarteko haurren egoerak, pandemia hasi zenetik, okerrera egin du. Urte eta erdi da lurreko mugak itxita daudela, eta harrera-programak geldirik egon dira bai Europar Batasunean baita jatorrizko herrialdeetan (Bielorrusia eta Errusia) ere.
Harrera egiten diegun haur gehienak Bielorrusia hegoaldeko herrixketatik datoz, Gomel probintziatik, Ukrainarekin muga egiten duena iparraldetik, Chernobylgo Zentraletik eta, beraz, baztertze-eremutik gertu. Oso herrixka pobreak dira, ez dute bizirauteko baliabiderik, etxe askotan ere ez dago ur-korronterik, eta ur-putzu komunitarioetara jo behar dute, norberaren kontsumoa asetzeko. Etxebizitza eraikinak ere muturreko pobrezia-egoeran daude, non, gainera, alkoholismoa faktore komuna den bazterketa-arriskuan dauden familietan. Herrixka hauetan ez dago etorkizunik, ezta aukerarik ere ez, eta ezin da ilusioekin bizi. Haurrek ez dute haurtzarorik bizi, txiki-txikitatik hasten baitira helduen erantzukizunak izaten: anai-arrebak zaintzen, inoiz ikusi behar ez lituzketen helduen eszenak ikusten, eta hori guztia muturreko pobrezia-egoeran. Gainera, eremu horiek guztiek erradiazioak oso kutsatuta jarraitzen dute, eta horrek esan nahi du haurren minbizia oso erraz garatzen dela, kutsatutako lurzoru batetik elikatzen jarraitzen baitute; izan ere, lurzoru hori gutxi bada ere, kutsatutako baratze bateko produktuetatik elikatzen da.
Bestalde, estatuko umezurztegietan edo familia-umezurztegietan bizi diren haurrak ere hartzen dira, eta horietan elikadura- eta higiene-arloko oinarrizko baliabideak jasotzen dituzte, baina umezurztegi batean bizitzearen ondorioz, adingabe horiek gabezia afektibo asko dituzte, estimulazio falta, hain beharrezkoak direnak haur baten garapen fisiko eta psikikorako.
Pandemia aurreratuta, itxaropena genuen, eta 2022ko uda honetan haurrak Euskadira itzul zitezen lortu nahi genuen; izan ere, argi berdea eman zitzaion gure harrera-programari, baina gerraren hasieraren ondorioz zalantzazko egoera batean gaude, eta erakunde ofizialekin harremanetan jarraitzen badugu ere, eta horiek baieztatu diguten arren ez gaituztela ahanzturan, dena, logikoa denez, Ukrainako egoeran zentratu da, eta, haurrek ez dute erraz bidaiatzerik izango.
Bestalde, adingabe horietako batzuk egunotan beren herrixketan bizitzen ari direna alde batera utzita, Ukraina iparraldearekin muga egiten dutelako eta militarren pasabidea direlako, dagoeneko hasi dira urritasuna nabaritzen. Zehazki, hemengo supermerkatuetan egiten dira erosketak, eta atzo bertan elikagaiak falta ziren eta prezioak izugarri garestitu ziren. Era berean, kreditu-txartel batzuek ez dute funtzionatzen erosketak egiteko, eta, beraz, oinarrizko elikagaien erosketetan hemendik laguntzen jarraitzeko modua mugatua zaigu. Gainera, hornidurarik ez badago, horrek familia gaixo horien eta haur horien egoera okertuko du, gure laguntza ezin izango baita orain arte bezala helarazi.