Badakit, berrogei baino askoz gehiago dira bai, eta Ali Baba aipatzeak ere arrazismo kutsu bat ere eman liezaioke (horrela ikusi nahi duenari betiere). Baina badira lapurrak bai, eta Ali Baba-rik ere badago. Eta gainera, ipuinaren idazlea bera gorrituko lukeen harremana dute euren artean. Ez naiz harreman sexualaz ari, hamaika aldiz mingarriagoaz den zerbaitez baizik: negozioaz.
Sekulako negozioa dute muntatuta Ali Baba-k eta bere berrogei mutil koxkorren koadrilak: Ali-ren anaia ez da konturatzen, aurretik lapurrek Ali atzeman dutelako, eta Ali-k etekina atera diolako egoerari. Baina hurbildu ere ez da egiten deskribatzen saiatzen naizen egoera ipuin perfektu honetara.
Hemen ez dago Ali Baba-rik, ez behintzat indibidualki pertsonifikatu litekeen bat, baina bai lapurrak ordea. Lapur hauek batzuetan Ali Baba hiltzea lortzen dute, ipuinean ez bezala, eta beste batzuetan Ali-k Murjabe-ren laguntza izaten du, ez lapurrak hiltzeko baizik eta haiekin negoziatzeko.
Batzuetan lapurrek beraiek sortzen dituzte Ali Baba edo Murjabe nahi gabe. Joko konplikatua da, baina paperak argiak. Behintzat Panama-ko Konstituzio dirudiena osatzen duten paperak, Panama-koak izan ezin gainontzeko mundu osokoak direnak.
Munduko Konstituzioa ote? Mundu Neoliberalaren Konstituzioa, badirudi baietz, edo haren hitzaurrea behintzat.