Arazoak ditut. Txikitatik hasi zitzaizkidan arazoak. Ez nuen futbola gustuko, eta ez nuen horregatik mutilengandik bereiztua sentitzea maite ere. Baina hori baino gehiago zen. Kanonak, diskriminazioa... jaso eta ematen nituen aldi berean. Hitz gogorrak dira, baina onartu beharrekoak. Arazo handiak dira.
Ez dut gustuko gizonaren irudi sexuala haren burua kontrolatu ezin duen basati baten gisara aurkeztea, behin eta berriz, edonon. Baina nire jarrera askok estereotipo hori elikatzen dute ere. Beharbada norberaren buruarekin ezinbestean igaro beharreko momenturik txarrenak kontraesan horien ingurukoak dira. Arazoak ditut, bai, gizona naiz eta gizon moduan sozializazio bat jaso dut, egunero maskulinitate eredu zehatz bat aldarrikatzen dituzten mezuak barneratuta.
Baina emakumeek ere arazo handiak dituzte, aurrekoarekin bat datorren eredu bat jasotzen baitute. Jatorrian berdinak baina ondorioetan ezberdinak diren arazoak ditugu. Egunero emakumeak erailtzen dituztenak eta gizarteen funtzionamendua sakonki baldintzatzen dituztenak, mota askotako izaera baina ardatz berdinarekin: patriarkatua. Beste borroka askotan bezala barnerako analisia oinarri hartuta (gizonon kasuan bereziki), teorikoki eta diskurtso hutsean baino, praktikoki heldu beharko diogu, etorkizunean arazo gutxiago izan ditzagun.