Liburuaren hirugarren aurkezpena zen Urduñakoa. Lehendabizi bere herrian, Izarran, lagun-artean, aurkeztu zuen María Dolores Azumendik La Luz del Carburo liburua eta hura erronka handia izan zen berarentzat. Izan ere, “idaztea errazena da niretzat, aurkeztea da zailena”. Bigarren aldiz Elkar Megadendak eskaini zion aukera aprobetxatu zuen Gasteiz hirian aurkezteko. Urduñako aurkezpena erabat hunkituta egin du liburuko pasarte asko, bizipen asko bertan oinarrituta baitaude.
Bere lehenengo liburua izan da eta ez ziren gutxi izan hasieran zituen beldur eta kezkak: bere buruarekiko konfiantza falta, bukatzeko gai ez izateko beldurra, formazio eza, besteak beste. Baina, “bere ametsa egi bihurtu duela” aitortu du egileak. Eta zalantzarik gabe, istorioko pertsonai nagusiarekiko, Basilirekiko, zuen maitasunak bultzatu zuen liburu hau idaztera.
XX.mende hasieran eta erdialdean kokatuta dago istorioa eta garai hartan hainbat eta hainbat familiek jasandako sufrimendua, garai gogorrak… kontatzen ditu; baita une goxoak ere.
"Basiliren istorioa kontatzeko beharra eta nahia nuen"
Basili Usatorre Baserrian bizi zen eta 5 umeren ardura bere gain hartu behar izan zuen gaztetatik. Hala ere, bere amaren bila joateko beharrak bultzatuta bere jaioterria utzi zuen. Beranduago maitemindu eta Basalduan (Salbadan) familia osatu zuen.
Guda garaiko bizipenak ere kontatzen ditu, senarra frontera joan zenekoak. Testuinguru horretan bereziki azpimarratu eta goraipatzen du Basili bezalako emakumeek burututako papera “guda propioa burutu beharra zuten emakumeek, isilpekoa eta heroikoa”.
Guda ostean alde egin zuten Basalduatik eta bizi berri bat hasi behar izan zuten.
Edozein erronkari aurre egin ahal zaiola erakusten duten bizipenak dira eta hori erakutsi du María Doloresek ere bai, liburu hau argitaratuta. Bera ere harritu egin zen liburua irakurtzerakoan, oroimen guzti horiek idazteko gai izanagatik. “Zaila bazirudien ere, eskua idazten jartzerakoan, oroimenak burura etortzen zitzaizkidan”.