Jim Dumbar-i beti berandu heltzen denaren sindromea diagnostikatu omen zioten, atzerapen kronikoaren sindromea deitu ere bere gaixotasunari. Tokiko administrazioa herri mugimenduaren atzetik dabil berriro, gerora erreferenteak bihurtu diren askotariko ekimenak burutu dira eskualde honetan: kontsumo taldeak, ekonomatoak, merkatuak, eta gazte asanblada batek jantoki kolektiboa eta horniketarako puntu solidarioa jarri du martxan … Eta Kuadrillak? Marka bat eta oihalezko poltsa sorta aurkeztu digu? Olgetan gaude ala?
Kuriosoa da ere ikustea politikari horietako gehienen alderdiak salmentarako beste bideak zarratu dituen legeen egilea izatea, eta Bruselan, aurkeztu duten moduko ekimenak debekatuko dituen akordio baten alde lerrokatu izatea. Hauek zer dira, eskuinekoak zer egiten duen ez dakien ezker eskua?
Elikadura sistemaren berreskurapenak neurri ausartak eskatzen dizkigu; gazteen baserriratzetik elikagaien eraldatzeraino, datorren ikasturteari begira eskola jantokiak hornitzeko sortuko den abagunea aprobetxatzeko lanabesak … eta, agian bai, hau guztia lotuko duen aterkia ere, baina ez dezagun etxea sabaitik eraikitzen hasi, ez bada hau urteetako utzikeriaren estaltze saiakera.
Ostantzean, beti Jim Dumbar moduan ibiliko dira, heldu orduko ez dira izango beharrezko.