Azken urteetan erraza da ikustea Nerbioi ibaian landare arrotzak bere inguruak dekoratzen. Aspaldi, ibaia igarotzen zen zuhaitzez eta larrez inguratuta, gaur, ordea, horma bertikalek bideratzen dute eta harri-lubeta luzeek mantsotzen dute.
Hala ere, obra zibilak ibaia bideratzeko ezkutatzen du sekulako eragina ingurumenean eta, zehazki, bioaniztasunean. Aldatutako ibaiertzeak toki egokiak dira espezie aloktonoak hazteko; bananondoek, binorriek, pikuondo japoniarrek, ailantoek eta Panpako belarrek ibaia hartzen dute.
Nerbioian agertu diren landare berrien artean bitxia da margarita handi eta hori batzuen kasua. Ez daramate urte asko gure artean, baina gero eta ohikoa da ikustea. Bere izenak (Helianthus tuberosus) gutxi esango digu, topinanbu izendatzen baitute, oro har. Landareak bidaia hasi zuen duela 5 mende Ameriketako Iparraldean; kontinente zaharrean Frantziatik sartu zen eta hasieran landatu zuten elikagai gisa; gizaki zein animalientzat, nork daki Richelieu kardinalak dastatu ote zuen.
Penintsulan arrunta zen XVIII. mendean eta tuberkuluak aberatsak ziren fruktosan, dena den, denboraren poderioz baztertuta geratu zen eta nolabaiteko naturalizazioa eman arren, gure esparruan gutxi ezagutu zen.
XX. mendeko lorezaintzak berreskuratu zuen; lorategietatik jausi egin zuen ingurumenera eta erakutsi zuen eremu umelak kolonizatzeko gaitasun handia. 630/2014 dekretuak txertatu zuen espezie exotiko inbaditzaileen katalogoan eta debekatu zuen edukitzea, garraiatzea eta saltzea.
Dena den, topinanboak, antza, bere kabuz jarraitzen du Nerbioi ibaitik, inork ez baitio aurre egiten. Bidean, norbaitek margarita hori handiak begiratzen dituen bitartean, topinanboak bataila irabazten dio berez ahul dagoen Aiarako landaredia.