Gizakiaren lehen pausoak Afrikako tokiren batean eman ziren. Orduz geroztik, “bipedoak” bilakatu ginenetik, ez diogu utzi ibiltzeari eta aurrerapausoak emateari.
Etorriberriak gara lurra zeharkatzen hasi ginenetik, bizi baldintza hobeen bila. Gaur egun, gure etxetik hurbil zein urrun gertatzen denaren antzeko zerbait egiten genuen. Beti arituko gara baldintza eta etorkizun hobe baten bila, halakorik topatu dezakegula uste dugun tokian. Zenbat eta lehenago jakin, hobe.
Abenduan sartu garen honetan nik idatzitako “Oro Verde” eleberriko pertsonaiez oroitzen naiz. Menditik jaitsita etxera itzultzen ziren gazteez, Gabonak guraso eta neba-arrebekin igarotzeko.
Eurez gogoratzean Siriako errefuxiatuak etortzen zaizkit burura. Itsasoak kulunkatutako txalupa dardartietan doazen bidaiariak, zorte handiago edo txikiagoarekin gure kostaldeetan edo beste batzuetan amaitzen dutenak.
Gogoan ditut baita aurten etxera itzuli ezingo diren horiek, jada ez dutelako etxerik edo itzultzeko familiarik, kasurik onenean, ez dutelako diru nahikorik bidaia txartela ordaindu eta egun batzuetarako berotasuna eta irribarrea berreskuratzeko.
Horien eta beste askoren omenez idatzi dut hau.