Martxoaren 25ean Okondoko upategi batean egin zen topaketa berezi batera gonbidatu ninduten. Ez zuen salden edo jakien dastaketarekin zer ikusirik, probatzeko gauzak egon ziren arren. Sorkuntza prozesuari dedikatutako topaketa izan zen, tokiko txakolina ekoizteko sortutako gune batean. Pozgarria da ikustea gaur egun ere gure “edari izarra” babestu eta munduan zerbait ona bezala aurkeztea.
Orain dela denbora asko existitzen ziren lege protekzionistak, kanpoko ardoa eskualdera sartzea galarazten zutenak, bertako txakolinaren ekoizpena bermatzeko. Urtez urte, eskualdeko biztanleek tokiko txakolina agortu behar zuten lehenbizi, ardo errioxarra edo antzeko edaria eskuratu ahal izateko taberna edo txakolindegietan. Izan ere, “Txakolin” hitzak ez dio edariari erreferentzia egiten, mahatsari eta edaria ekoizten den baserriari baizik.
Oroitzen dut Perun, urrunetik bidaiatzen nenbilela, adartxo ikusgarri bat ikusi nuela herrixka bateko ate baten gainean. Zer zen galdetu nuenean esan zidaten bidaiarientzako ohar bat zela, adierazteko etxe horretan “chicha” (artoaren hartziduratik lortutako edaria) edatera gelditu zitezkeela. Handik oso urrun, mende batzuk lehenago, gure baserrietako askok antzeko ohitura zeukaten: erramu adar bat jartzen zuten atean, toki horretan txakolina saltzen zela adierazteko.