Zuberoan izan nintzen aurreko asteburuan. Lasai, ez zaituztet-eta aspertu nahi hango larre berdeak eguzkipean zein ederrak diren esanez. Gainera, udaberri bete-betean hara joatea ez da ez oso ideia ona gramineoi alergia dien batentzat. Hango paisaia bukolikoak mehatxu bilakatzen dira alergiko gaixoontzat.
Atharratze inguruko mendi bi igotzea zen asmoa. Herriko sarreran utzi gintuen busak, eta plaza zeharkatuta aldapan gora hasi ginela hara zer esan zigun Arrasateko lagun batek han zegoen burdindegi baten paretik igarotzean: anai-arrebek ohitura zutela urtero Irati aldera joateko neguan eta beti gelditzen zirela Atharratzen, baratzerako katiuskak erostera burdindegi hartan. Hegoaldean saltzen dituztenak baino hobeak omen dira, aizue! Mendian gora, beraz, zera pentsatu nuen: ekintza hark, katiuskak han erosteak, bazuela karga sinboliko handia nazio ikuspegiaren aldetik. Batzuek udako etxea erosten dute Kantabrian; besteek diru apur bat uzten dute Atharratzeko burdindegian. Norberak pentsa dezala zer multzotan egon nahi duen eta nori eman nahi dion dirua. Bitartean izan üntsa!