Patxi eta Manolo Goitia Solauni agurra

Erabiltzailearen aurpegia Bittor Arbizu (Laudio) 2014ko api. 18a, 13:41

Duela gutxiko astelehen batean gure alaba baten deia jaso nuen Patxi Goitia hil egin zela esanez. Askotan bezala, ez dakizu zergatik baina nahiko lur jota utzi ninduen berriak. Banekian osasunez
nahiko eskas zebilela. Orain dela hiru hil edo agurtu nuen azkenekoz Zumalakarregi aldean “¡Patxi, Bittor naiz ...koa!”, aulki gurpildunean zegoela, baina ez dakit ea ezagutu ninduen.

Orduak joaten diren neurrian, sarritan, uneko tristuraren arrazoiak argi ikusten ez badituzu ere, denborak pixnaka-pixkanaka zenbait argi-izpi eskaintzen dizkizu. Duela 37 bat urte lanagatik ezagutu nuelakoan nago, niganako begirune berezia erakutsi zidala. Geroago sarri askotan ikastolako atarian elkar agurtu, bere lobaren bila zihoala. Bi edo hiru minutuko agur bat baino ez, baina beti atsegin.

Manolo Goitia, bere anaia, iaz joan zitzaigun. Berez, Lekeitiora autoz eraman nuen udako egun batean ezagutu nuen, gure familiak han oporretan zeudelako. Ordu bateko bidaia hartan Laudiori buruzko datu interesgarrien bat eman zidalakoan nago. Uste dut txikitan Laudioko Euskal Katexima etxean erabiltzen zutela kontatu zidala. Geroago Ugarteko dorrearen inguruko zenbait leku-izen aipatu zizkidan eta plano batean zehaztu ere bai. Beti zegoen prest laguntzeko zegoela, baita hauen arreba
ere. Manolo, gaixoaldiaren ondoren, kalean topatu nuen, oso baikor, eskua emanez azaltzen zituen osatzearen gorabeherak. Denboraldi baten ondoren, bere heriotzaren berri izan nuen, hileta-elizkizunetara joateko asmo tinkoa nuela, baina lan-ordutegiagatik ezin izan nuen. Patxiren omenaldira, aldiz, joatea oso gogorra egiten zitzaidan. Joan naiz, antzeko omenaldi batera, baina aire zabalean. Zubikoko etxe barruan, toki itxi batean, nahiko gaizki pasatuko nuelakoan, ez nintzen joaten ausartu. Gure alabak esan zidanean “Ioritzen osabaren omenaldira goaz lagunak“ bazekien burumakur nengoela, eta ez nintzela joango. Etxean geratu nintzen hitz hauei bueltaka, eta familia osoari doluminak eta une latz horietan elkartasuna eskaini nahian.

Omenaldi egunean, Laudioko eskulangintza tailerrean zebilen gizon batek burumakur aipatu zuen Patxi bezalako gizonik ez zuela ezagutu herrian. Biharamuneko egunean, eskela oraindik zegoela, etxerantz
nihoala autoa gelditu nuen eta berriz bere argazkiari erreparatu nion, Patxik irribarre zintzo eta zabala zuela. Irudi hori gordeko dut. Geroago kalean seme nagusiarekin topatu nintzen, elkarrekiko hitzez eta irribare batez agurtzeko aukera izan nuela.

Agur bioi, bihotzez.

LAGUN AGURGARRIA:

Bisitatzen ari zaren webgune hau euskararen normalizazioaren alde Aiaraldea Ekintzen Faktoria proiektu berrituak garatzen duen tresnetako bat da.

Euskarazko hedabideak sortu eta eskualdean zabaltzeko gogor lan egiten dugu egunero-egunero langile zein boluntario talde handi batek.

Hedabide herritarra da gurea, eskualdeko herritarren ekarpen ekonomikoari esker bizi dena, jasotzen ditugun diru-laguntzak eta publizitatea ez baitira nahikoa proiektuak aurrera egin dezan.

Herritarra, anitza eta independentea den kazetaritza egiten dugu, eta egiten jarraitu nahi dugu. Baina horretarako, zure ekarpena ere ezinbestekoa zaigu. Hori dela eta, gure edukien hartzaile zaren horri eskatu nahi dizugu Aiaraldea Ekintzen Faktoriako bazkide egiteko, zure sustengua emateko, lanean jarraitu ahal izateko.

Bazkideek onura eta abantaila ugari dituzte gainera, beheko botoian klik eginda topatuko duzu informazio hori guztia.

Faktoria izan, egin zaitez bazkide.

Aiaraldea Hedabideko lantaldea.


Izan bazkide