Egin dezagun imajinazio ariketa bat, Lennonek abesten zuen bezala. Imajina dezagun tarte batez Estatu Espainiarrak asilo politikorako eskubidea bermatzen duela. Imajina dezagun gazte saharar batek, Hassana Aaliak, ez duela bere herrialdearen babesarekin kontatzerik eta, horrela, Espainiako asilo politikoaren beharra duela, inbaditzaileen aurka modu baketsuan borroka egiteagatik. “Duintasunaren kanpamenduan” parte hartu zuen Hassanak (Noam Chomsky eta beste analista batzuen esanetan, udaberri arabiarraren detonatzailea izan zen kanpamenduan) eta horregatik Marokoar Erregimenaren kartzeletan bizi arteko zigorrera kondenatua izan zen ilegalki, berarekin batera atxilotuak izan ziren beste 22 kideak bezala. Indar marokoarren eskutatik urteetan zehar tortura eta sufrimendua jasotzea dakar horrek.
Esnatu. Hasi da giza eskubideen aldeko aktibista horren atzerako kontaketa, asilorako eskaera ukatu egin baitiote. Eta horrek egunak bortitzak izatea dakar berriz. Hassanaren egoera islatu egin da estatuko hainbat hiritan egindako elkarretaratzetan, gose greba zein pertsonai publikoen atxikimenduetan. Nik ere gaitzetsi egiten ditut Estatu Marokoarrak aktibista sahararrei ezartzen dizkien tortura, desagertze eta espetxeratzeak. Borrokak hortxe dirau. Sahara askatu!