Anedoniaz beteriko izakiak gara. Anedoniak traba bat dakar atzetik. Anedonia, plazerra sentitzeko ezintasuna da. Anedonia, norberaren baitan aurkitzen den gaitza da tamalez.
Martikorenak, plazerrei egin zien kantu, bere herrira itzultzeak ematen zion plazerari zehatz mehatz Plazerraren absentziak sufrimendua ekartzen ziola ahoskatzen zuen ozenki eta hiltzea presente izan zuela baieztatzen zuen hainbatetan.
Gizakiak, plazer iturri ezberdinak dituela aski jakina da. Ildoan, jakina da ere, emakumeen kasuan adibidez, funts horretarako bakarrik (ezer gutxi) sortutako organoak ere baditugula. Plazerra zoriontasunaren bitartez islatzeko abilezia garatzen joan gara denborarekin era automatiko batetan eta, askotan, existentziaren xede bilakatu ere.
Non aurkitu, zer nolako neurritan gozatu, zelan bideratu… ekuazio matematikorik ez, irizpide zehatzik ezta, esapide ezarriak, inoiz ez. Hori baino askoz bakunagoa da, egia esan. Baieztapen baten menpe dago gozamena. Simpletasunaren konplexutasunean dago koxka. Jaun andreok, gu gara plazerra, plazer konplexuegia batzuetan, alegia; baina plazerra hala ere, gu geu.