Ura da munduan eta eskualdean daukagun baliabide natural garrantzitsuena, argi eta garbi esan daiteke hori.
Badakigu oxigeno atomo batekin eta bi hidrogeno atomorekin osatuta dagoela, “giro-tenperaturan” likido egoeran aurkitzen dugula, usaingabea, zaporegabea eta kolore gabea dela... Horrela izan beharko litzateke, behintzat, baina Nerbioiko Parke Linealetik ibiltzen den edonork atera ditzake bestelako ondorioak. Beste hainbeste gertatzen da eskualdeko errekekin. Denona da zaintzeko ardura.
1983. urtean jasandako uholde garrantzitsuen ostean, neurri asko eta azkarrak hartu ziren ibaien ibilguak berriztatzeko. Zentzu horretan, etorkizunari begira uholdeen kalteak ekideteko defentsa baliabideak ezarri ziren. Baina zer gertatu da gure eskualdea zeharkatzen duten uren kalitatearekin?
Badirudi azken hilabeteetan aurrerapausoak eman direla Markijanan (Aiara) eta Basaurben (Laudio) eraiki beharreko hondakin uren araztegien obren proiektuetan. Lehenik, Urduñan etxeko lanak burutu zituzten eta orain beste udalek dute pausoak emateko beharra. Azken finean, Europatik jadanik salaketa ekonomikoa ezarri dezaketela dirudi, eta behingoz, ados jarri beharko dira gai honetan ardura daukaten administrazio publikoak: eskualdeko hainbat udaletxe, Kantauriko Urkidetza, Ura Agentzia, Eusko Jaurlaritza, Espainiako Ingurumen Ministerioa...
Noiz arte jasan beharko dituzte bizkaitarrek araztu gabeko urak ba?