Nora goaz? Bide okerra hartu ote dugu? Nork onartzen ditu gizartean eta gure eguneroko bizitzan hainbeste eragina duten erabaki garrantzitsuak? Gazte askori lan-praktiketako kontratu penagarri bat eskuratzeko lizentziatura/diplomatura/gradu bat, Masterra, Postgradua, atzerritako bi hizkuntza menperatzea... eskatzen zaie. Eta hauei, zer eskatzen zaie? Akaso ez dago erabaki hauen ardura duten pertsonarik? Eta erantzukizunik?
Nolatan da posible 2017. urtean anbulatorio berri bat egitea eta honen sabaian edo inguruan heliportu bat ez egitea? Akaso umeak parkean jolasten dauden bitartean, larrialdi helikopteroa lurreratu ahal izateko poliziaren bertaratzea beharrezkoa izango da?
Haize-orratz moduan ikurrina bat eskegi zitekeen inguruarekin mimetizatuz, gizartea azpiegitura honi buruz heztea beharrezkoa da, azken finean, oraindik ez gaude ohituta, adibidez herrialde menditsu askotan gertatzen den moduan.
Oso baliagarria eta merkea den ezinbesteko baliabidea dela uste dugu askok. Gainera, azpiegitura hau, herrian estali behar ez dugun bakarrenetarikoa dela dakigu, aurrezten dugun buruhauste bat gutxiago.
10 urte pasa dira jada, Osakidetzako helikopteroa medikalizatua 2007ko urtarrilean aurkeztu zenetik ofizialki. Iaz, 336 interbentziotan parte hartu zuen Euskadiko lehenbiziko aire anbulantzia horrek, euskal populazio guztiari urteko 365 egunetan bizi euskarri aurreratuko estaldura eskaintzen diona. Guztira, 10 urte hauetan, 3.165 interbentziotan parte hartu du.
Ikusiko dugu ea bizkortasunez mende honetara ohitzen garen eta bizitzak salbatzen dituen txori berri bat erosteko mailegua eskuratzeko kapazak eta borondatea dugun. Baina ez dezagun inoiz ahaztu, txoriek bizitzeko habiak beharrekoak dituztela eta norbait hiltze zorian dagoenen, inprobisazioak ez daukala tokirik.
Jon Apodaka Saratxo
Geologoa eta Arrisku Naturaletan Doktoregai.