Mikelek kontatzen du orain dela 39 urte atxilotua zegoela. Torturatzen ari ziren bitartean entzun zuen irratian: “Konstituzioa aprobatu da”. Gero elektrodoek, bainerak, kolpeek jarraitu zuten. Mikelentzat ez zen egon Konstituzio aurrekoa eta ostekoa. Ez zuen aldea igarri.
Konstituzio horrek hainbat eskubide eta askatasun aitortzen du: norbere osotasun fisiko eta morala, arbitrarioki ez atxilotzeko eskubidea, adierazpen askatasuna, biltzeko eskubidea… agertzen dira paperean. Malkoz eta odolez bustitako papera.
Ez soilik pertsonen eskubideak. Batzuk esan zuten herrien aitortza eta askatasuna bermatuko zela Konstituzioaren bitartez, estatutuak garatuta. Artikulu hau idazten ari naiz Legebiltzarrean eta entzuten dut ez dugula eskumenik Arabia Saudiri armen salmenta gelditzeko. Egun batean bai, hurrengoan ere bai, gauza garrantzitsuak erabakitzeko gure ahalmena zein murritza den ikusten dugu. Sufritzen dugu. Konstituzioa eta Estatuari esker.
Gure aitzindari politikoek esan zuten 78ko Konstituzioak eta marrazten zuen erregimenak ez zuela gure aspirazioak beteko. Gaur, atzetik etorri garenok, konstatatzen dugu Espainia, bere erregimen eta konstituzioa ustelduta daudela eta ez dagoela oinarri demokratikorik herrien eta pertsonen askatasuna bermatzeko.
Horregatik esan genuen Euskal Konstituzioa egin behar dugula, esaten dugu. Mikelek beste era batean esaten du.