Berriki, “daño reputacional” zer den ere irakatsi digu, hots, Tubacex-ekoek Euskal Herri guztiari eman ei diotena, alegia. Langileek, noski, hainbat egunetan greban iraun dutelako, ez enpresarioek edota hauen aldeko kattagorriek. Ez, eiki, zeinbait ertzainen joerak ere.
Tapia andere txit gorenak ez ditu lagileak oso maite, esan beharrik(an) ez. Eta, bidenabar, Aiaraldeko gehienak, langileen alde agerturikoak hain zuzen, beste hainbat lantegitako beharginak direla, edo direla tabernari, dendari, abeltzain, harakin... edo herritar arruntok garela, ez gaitu batere gogoko, agidanean.
Tapiak eta bere Alderdiak mantsoak nahi ditu, otxanak eta esanekoak nahi ditu, hala beharginak nola herritar guztiak; euskaldunak, ordea, beti matxino. Historiak argi erakusten digu honaino heldu garela kaskagorrak izan garelako. Eustea garaipena da.
Zuhurra, behinik behin, ez da izan, inondik(an) inora, Tapia, konpondutzat joriko arazoa berriz ere irabiatuta. Eraginago eta zirinago. Zekena, bai, ostera, langileen ospe-kaltetan beti, eskubideen aurka jarduteaz gain, bai eta epaileek berek langileei arrazoia eman zietenean ere.
“Tomo nota y ya estaremos” esaten omen zuen alkate zahar batek; guk ere antzera esan behar genioke Tapiari ez ezik bere Alderdiari ere: Hurrengo hauteskundeetan ikusiko dugu elkar. Kattagorriek emango dizute botoa.