Gaurkoan gai Tabuez hitz egin nahiko nuke, jendartean gaudenean hitz egitea kostatzen den gai horietaz, gure barrenak nahastu eta zanpatzen duten arren gutxitan jendarteratzen ditugun gai horietaz.
Ez da erraza prosezu gogorrak bizi direnean hauek azaleratzea eta hauek kontatzea, kaletik “zelan zaude?” galdetzen digutenean gaizki egonda ere ondo umil eta lotsati batekin erantzuten dugu. Ez soilik ezagun ditugun pertsona horiekin, konfiantzako jendearekin ere berdin jokatzen dugu.
Presio ikaragarria sentitzen hasten dira pertsonak (emakumeak batez ere) hogei eta hamar urteren bueltan gurasotasunarekin. Jendarteak erloju krudel bat jartzen du martxan eta kanpai hots bakoitzak barrenak nahastu egiten gaitu. Soinu hauek gertukoengandik eta urrunago kokatzen diren pertsonengatik etortzen dira, batzuetan urrun daudenei erantzutea errazagoa egiten zaigularik.
Nabaritzen den presio hori ez da erraza kudeatzen, egoera ezberdinak bizitzen dituzten pertsonentzat. Asko eta askok zailtasun handiak dituzte haurrak biologikoki izateko eta egoera horretan egotean, labankada moduan hartzen dituzu jasotzen diren hainbat eta hainbat komentario. Beste batzuk, biologikoki haurdun geratu eta modu naturalean abortatu egiten dute. Badaude asko eta asko ere, prozesu horretatik pasa nahi ez dutenak eta haurrik izan nahi ez dutenak. Badaude kasuak ere, haurra adopzio bitartez izan nahi eta paper artean itotzen direnak.
Edozein delarik kasua, oso gutxitan hitz egiten da kontu hauez publikoki, baina, komentario asko eta jasandako presioak sortzen duen mina ikaragarria da. Gaia naturalizatu beharra dago, kalera atera, konfiantzazko eremuetan hitz egin. Eta komentario bat, epaiketa bat, gorputzera begirada konkretu bat egin aurretik pentsatu zer nolako mina sortu dezakeen. Haurdun ez dagoen norbait, haurdun ez badago edo ezin duelako edo ez duelako nahi da eta bi kasuetan egin daitezkeen komentarioak mingarriak suertatu daitezke. Begiratu norbere zilborrera eta ez ondokoen bizitzetara!