Ihes egin nahi ez duen txoriarena:
Txori bat etortzen zait arratsero leiho-ertzera. Batzutan so egiten dit, kuriositatez barnera. Begira geratzen natzaio ni kristalaren beste aldetik, beldurtu ez dadin. Barroteen artetik sartzen da uzten dizkiodan ogi apurrak jatera, eta ez zait okurritu ere egiten deskuidu batean barruan ixtea. Nik ez dut txoririk eduki nahi.
Kantuan hasten denean, okurritzen zait bere eskerrak emateko modua izan daitekeela. Nork daki, txoritxo baten buruan dabilen hori. edonola ere, esker onez egiten dut nik.
Eguna hegan pasatzen du. Esnatzen naizenerako zeruratu da. txori goiztiarra, txori gehienak moduan, ezta? Ez dut itxaroten, baina bere kabuz arratsero bueltatu da 35 egunez jada.
Pasa den egunean hegoan zauri bat zuela bueltatu zen. goizean, eguerdian eta arrastian uzten dizkiot orain apurrak, sagar zatitxoak eta ura. Hiru egun daramatza zaurituta hor. Muxutruk eskaintzen diot aterpe, konpainia ona da eta ez dit ezer zor. Bi egun ixilik, eta gaur hasi da kantuan berriz. Ja ez dirudi min handia duenik. Laster hegan hasi ahalko duela dirudi eta pozten naiz beragatik.
35 egun bete ditu gaur gure harremanak, eta baliteke egunen batean alde egitea. Pena emango lidake, baina badut ihes egin ez didala pentsatuz lasaitzea. Azken finean, txori bat da, eta zerua zabalegia, ezta?
Momentuz, auskalo noiz arte, ihes egin nahi ez duen txori batekin bizi naiz ni, nik ez daukat txoririk.