Espainiar zinemagintzaren historian, ikuslerik gehien izan dituen filma da. Tele 5 da ekoizlea. Tele 5, bai, publizitate nekagarri eta orwellianoaren bidez ikusle kontserbadoreenen kontsumo masiborako fabrikatzen dituen azpiproduktu horiek puzten dituen diru-makina bera.
Ikusle horiek, hain zuzen, topikoetan aurkitzen dute babeslekua. Topikoak kontsumo errazekoak dira, ihesbiderako tresna. Probintzien arteko topikoak telebistako fikzioaren fruitu dira, ez dute zerikusi handirik errealitatearekin, baina, halere, umorezko produktu gisa saltzen dituzte oraindino. Dena den, film baten arrakasta ziurtatzeko topikoetara jo behar izateak zera erakusten du: gizarte kontserbadore batean bizi garela eta gizarte horrek beldurra duela txiste errazetik harago esperimentatu eta aurrera egiteko.
Izan ere, ikusleei ikusi nahi dutena soilik eskaintzeak modu sistematikoan hiltzen du sormenerako aukera oro, eta, are gehiago, ikuslea publizitate-produktuen kontsumitzaile hutsa bilakatzen du. Ocho apellidos vascos olatu itzela bihurtu da, masen kontsumorako publizitate-tresna guztiak bere eginez.
Vaya semanita programako sketchen nahaski bat da, film formatuan aurkeztua. Milaka aldiz entzun dugun txiste batek, ordea, ezin gaitu harritu jada. Dena den, agian, hori da ihesbide azkar eta errazena bilatzen duen kontsumo-gizarte baterako produkturik egokiena. Bide hori, esan bezala, ikuskizunen arloko mass mediek inposatzen digute, puztutako publizitate-kolpeen bidez, gainera.