Azken urteotan Euskadiko bizitza publikoan aritzeko zortea daukagunontzat, badirudi haize berri eta onak datozela. Gogora dakarzkigute diktadura frankistaren amaierarekin eta demokrazia iristearekin batera izandako antzeko haizeak.
Datozen hauteskundeetara aurkezten diren alderdietako batzuek diskurtso eraginkorra eta berritzailea eraiki dute. Horren ardatza kritika batean oinarritzen da: gainbeheran dagoen espainiar sistema politikoarekiko kritika. Eta kritika hori laguntzeko, iragarpen batzuk egiten dituzte: promesa askatzaileak, konponbide miresgarriak, garbiketa orokorra eta baita eguzki distiratsua ere.
Bere arrakastaren sekretuaren oinarrian dagoen agindua eurek bestelako bidea eskain dezaketela da. Badirudi ekaitza iritsiko dela, eta baliteke horrek landa bat edo beste suntsitzea. Baina nire ustez, lehenago edo beranduago, ura bere bidera itzultzen da. Batetik, europar politikaren ibai zabalera, non Estatuak utzitako dirua itzuli behar den. Printzipio nagusi gisa, musika ordaintzen duenak erabakitzen du zer dantzatu, baldin eta ez badugu Eurogunetik irtetzea erabakitzen. Bestetik, espainiar politikako errekastora, non Madrilera joaten jarraitu beharra daukagun, Euskadiko arazoak konpontzeko. Nahiz eta, azken horretaz, ez duten tutik esaten.
Ikusiko dugu gai ote diren agindutakoa betetzeko edo, alderantziz, zimeldutako ilusio eta neguko loretan geratzen ote den.