Bukatu da amesgaiztoa, bukatu da azken auzipetuen sufrikarioa eta bukatu da inoiz euskaldunoi egin diguten irainik lazgarrienetariko bat. Jakina denez, urriaren 14an Gipuzkoako Lurralde Auzitegiak Egunkariaren auzi ekonomikoa itxi zuen, Donostiako Zigor Epaitegiko epaile baten aurreko erabakia berretsita. Zorionak guztioi!
Poza da aurreneko sentsazioa, lasaitu ederra, gainetik zama handi bat kendu izan bagenu bezala. Baina bitartean hamaika urte igaro dira prozesua abiatu zenetik, eta zaila da gertaera guztien nondik-norakoen laburpena egitea. Hona hemen dena hitz bitan: 2003ko otsailaren 20ko polizia-operazio mingarria, atxiloketak, espetxeratzeak, tortura salaketak, mobilizazioak, absoluzioak eta aipatutako urriaren 14ko azken artxibatze zoriontsu hori.
Nik, jazoera zurrunbilo horretatik hiru oroitzapen hunkigarri gordetzen ditut bizi-bizi, Martzelo Otamendiren malkoak, barneraino sartu zitzaigun kultura-umezurztasun sentimendua, eta, azkenik, euskaltzaleok emandako erantzun paregabea. Garai hartako galera-sentipenaren tamaina hobeto uler dezazuen, kontatuko dizuet nola Euskaltegian Egunkariaren ale zahar guztiak artxibatzen hasi ginen, larri, aurrerantzean beste kazetarik izango ez genuelakoan.
Ulertzekoa denez, orain poza da nagusi. Baina erne. Amesgaiztoa bukatu bada ere, bidegabekeria ez da oraindik konpondu eta mehatxuak bere horretan dirau, zeren ederki baitakigu edozein makalaldi profitatuko dutela gure kultura eta hizkuntza berriro ere kolokan jartzeko.