Iragan denboraldian C.D. Laudiok bizitako experientzia tamalgarriak, zorra ez ordaintzeak eragindako taldearen jaitsierarekin, Laudion kirolak bizi duen egoeraren inguruko hausnarketa bat iradokitzen dit. Badakit gauza bat dela C.D. Laudiok bizi izan zuen kirol erdi-profesionalaren alorra, eta beste gauza bat dela gainontzeko beste kirol taldeek bizi duten izaera guztiz afizionatua. Baina biek konpartitzen dutena errekurtso ekonomikoen beharra da; behar handiago edo txikiagoa, kasuaren arabera.
Agian gure buruei galdetu beharko geniokeena da ea zein den kirola praktikatzeak gure herrian duen garrantzia. Zein den gure instituzioek gai honi ematen dioten inportantzia. Lehia-kirolaren inguruan ari naiz, ez bakoitzak gure kabuz egin dezakegun horretan. Bada kirola sustatu beharreko balore bat? Hala bada, kirola egoera ezin hobe batean praktikatu ahal izan dadin egin daitekeen guztia egiten dugu? Jakitun naiz badaudela herrian indargabetu diren kirol klubak, duela zenbait urte ehunka kirolari mobilizatzeko gai zirenak, giza baliabide ugarirekin baina laguntza ekonomiko gutxirekin. Faltan botatzen ditut ekarpen pribatuak jaso eta bideratzeko gai izango diren ekimenak, eta laguntza publikoak nahikoa ez direla uste dut, kirolari ematen zaion balio eskasaren seinale.
Kontua ez datza gure herrian txapeldun handiak loratzean, baina deigarria da denbora daramagula inolako erreferentzia nabarmenik gabe. Ez maila indibidualean ezta kolektiboan ere. Gazteenei begira motor bezala funtzionatuko lukeen erreferentzia bat. Osasuna da, eta kultura. Egoera hau berrikusi eta hobetzea gure instituzio publikoen beste arduretako bat da.