Azken urteetan asko handitu da -sustatu da- Espainiaren aurkako sentimendua Katalunian, eta Kataluniaren aurkakoa Espainian. Mespretxua eta elkarrekiko gorrotoa sumatu daiteke bi jendarteen sektore zabal batzuetan.
PPko zuzendaritzaren, PSOEko agintari batzuen zein kataluniar independentismoaren zati handi baten arduragabekeria erabakigarria izan da aipatutako sentimendu horiek politika zehatzetan aplikatzerako orduan. Elkarrizketa nahi eta eskaintzen zutela saldu dute, komeni zitzaien konfrontazioa onartu eta sustatzen zuten bitartean. Eta horrela iritsi gara gaur egungo egoerara.
“Zuek trikornioak jartzen dituzue eta guk hautetsontziak”. Hori da gaur egungo eztabaida politikoaren maila. Penagarria, demagogikoa, didaktikarik gabekoa eta haserrea eta tentsio soziala sustatzen duena bi aldeetan, zoritxarrez handiagotzen joango den tentsioa.
Politikaren eta demokraziaren porrota da gaur Katalunia. Askatasunak sufritzen du. Espero dezakegun gauza bakarra da egun hauetako aurre-kanpainak eta erreferendumaren porrotak sortuko duen frustrazioak ez ekartzea gauza okerragorik. Arrazoi nahiko eman ditugu euskaldunok Espainiako gainontzeko tokitan gaizki baloratu gaitzaten, baina askoz gutxiago estimatzen dituzte katalanak. Paradoxa arraroa. Urriaren 2an dago itxaropena.