“Blackface”-a ez da zerbait berria. Berez, badaude arraza beltzaren gaineko horrelako irudikapenak Shakespearen garaian ere egiten zirenaren zantzuak. Egiatan, zertan datza “blackface”-a? Pertsonai arrazializatuak irudikatzeko baliatzen zen, beltzak esklabuak ziren garaian. Pertsona zuriek beltzez margotzen zuten gorputza eta modu iraingarri eta exajeratuan antzezten zuten, beltzen kolektiboari burla eginez. Estereotipoak sortzen hastea eragin zuen horrek. Horietako asko presente daude oraindik gure gizartean, eta kolektibo oso baten gaineko desinformazioa sortzeko baino ez dute balio. Horrek laguntzen du pertsona arrazializatuek oraindik pairatzen dugun arrazismoa eratzen.
Mota horretako irudikapenak oraindik existitzen dira gaur egun, pertsona zuri bat kontratatzen denean pertsona arrazializatu bat antzezteko, pertsona zuriak Baltasarrez edo gospel abeslari batez mozorratzen direnean eta aurpegia beltzez margotzen dutenean grazia egiteko, txinatarren mozorroekin gertatzen den bezala; edo margotu egiten zaituztenean ez zarelako “nahikoa beltza” Baltasarrez egiteko, niri gertatu zitzaidan bezala.
“Blackface”-ak dugun arrazismoa iraunarazten laguntzen du, pertsona arrazializatuak bultzatzen dituelako eguneroko bizitzan nola jantzi edo nola jokatu neurtzera, indarkeria berbal edo fisikoa ez pairatzeko. Mota horretako ohiturak duela denbora asko sortu ziren eta ulergarria da mota honetako arrazismoa konturatu gabe egitea, informazio falta baduzu eta zure inguruan ordezkaritza arraziala falta bada, baina bada garaia arraza eta kultura beltza mozorro bat bezala tratatzeari uzteko.