Nahiz eta eskualdean aurkitu daitezkeen beste ofidioak maiz samar ikusi, suge lepokoduna edo Eskulapioren sugea bezalakoak, lehen aldia nuen espezie horretako sugegorria aurkitzen nuela.
Beraz, norbaitek sugegorria ikusi duela ziurtatzen duenean, edo gero eta ugariagoak direla baieztatzen, ez zaio sinesgarritasun larregirik eman behar. Sugegorri bat behatzea ezohiko gertaera izan ohi delako batetik (nahiz eta urriak ez izan), eta adituak izan ezean, suge edo ofidioetako beste espezietatik bereiztea zaila izan ohi delako.
Kantauriar sugegorria Aiaran bizi den sugegorri espezie bakarra da, iberiar endemismoa penintsularen iparreko herenean aurkitu daitekeena, “Espainiako Anfibio eta Narrastien Atlas eta Liburu gorri”-tik (2002) ateratako irudiak erakusten duen moduan.
Hau da, Iberiar penintsulako zonalde kantauriarra dugu sugegorri hau aurkitu daitekeen Lurreko leku bakarra. Baina ikusita zein arrunta den eta zein zabalduta dagoen edonon aurkitutako edozein “sugegorri suposatua” akabatzeko ohitura, eta zer nolako amorruz gainera, bere banaketa azalera urria ezer ezera mugatzeko asmotan gaudela ematen du.
Kilometro gutxi batzuk hegoaldera joanda, Salbadara nahiz Zuiako bailarara, Kantauriar sugegorria desagertuko eta antzekoa baina desberdina den beste espeziea aurkituko dugu, Aspis sugegorria (Vipera aspis). Honen banaketa eremua askoz zabalagoa da, Europako hego eta erdialdea harten duelarik, Iberiar penintsulan Ekialdeko Pirinioetatik hasita penintsularen ipar ekialdea hartzen duen zonaldea jasoz.
Aspis zein Kantauriar sugegorriek, biek ala biek pozoi indartsua dute, ez, ordea, ofidio edo sugeen beste espezie guztiek: koronelak, suge gorbatadunak, uretako suge biperakarak…