Itsasoa gure borondatea dela imajina dezakegu, ertzean apurtzen diren olatuetako aparra itxaropena dela imajina dezakegu. Mareak, harritxoak (gure bizitzan diren aukerak) mugitzen ditu etengabe. Itsasoko ertzean eserita zaudenean zure oinak bustitzen, hartzen duzu harritxo bat eta analizatzen duzu. Atsegin zaizun zehazten duzu eta horrela ez denean, itsasora botatzen duzu. Hau gertatzen denean, behin hura askatuz, berriro ere ez duzula inoiz berreskuratuko kontzientea izan behar duzu.
Duela egun batzuk, Estatu Espainiarrak harribitxi bat kendu zigun erabateko zigorgabetasunarekin, Arkaitz Bellón. Eta, zoritxarrez, ez da kentzen digun lehena. Tristurak, amorruak, ezintasunak eta sentsazio makina batak nire gorputza ibili zuten atzo senideekin, lagunekin eta Arkaitzen ezagunekin topo egitean. Betirako nire barnean grabatuta geratuko den irudia. Euria jasan arren, kilometro asko ibili genuen Elorriora iristeko. Elkartasunez, errespetuz, amodioz eta indarrez betetako pertsonak ginen helburu finko batekin, argi uztea borrokan jarraituko dugula egoera nazkagarri honekin bukatu arte.
ESPETXE POLITIKA HONI EZ! SAKABANAKETAREKIN AMAITU!
Agur eta ohore Arkaitz!