Mexicon egiten den zinemarekin lotura eskasa izan dut nik orain arte. Egia da izan dudan kontaktu urri hori oso zirraragarria izan dela, “Amores Perros” (2000) delako zinta izugarria iruditzen zait esate baterako. Aste honetan gomendatu behar dudan pelikula hantxe egina da, zein eta “Sin Señas Particulares” (2020) izeneko lana, alegia. pelikula gordina dugu hau, dokumentala izan barik, oso gertu dago. Ankertasun osoz islatzen du zonalde horretan seguruenik biziko duten errealitatea. Guanajuaton munduratu zen Fernanda Veladez emakumezko zuzendariak egindako hautuarekin guztiz koherentea den eszenaratzeaz goza dezakegu filmearen iraupen osoan zehar.
Semeaz aspaldidanik ezer ez dakien ama bati heriotza-ziurtagiria sinatzeko eskatuko diote. Berak, ordea, semearekin zer gertatu den jakitea erabakiko du. Horren ondorioz, oso bidaia arriskutsu bati ekingo dio.
Hauxe dugu Fernanda Veladez-en aurreneko pelikula. Datu hau oso kontuan izatekoa da zinta honen balorazioa egitean. Meritu handiko lana da, duda barik, inongo momentutan ez baita nabaritzen lehendabiziko film baten aurrean gaudenik.
Nabarmentzekoa da erabat aktoreen lana. Itzelezko sinesgarritasuna ematen diete euren pertsonaiei.
Hitz batean, arras gomendagarria den pelikula baten aurrean gaude, berari esker gugandik oso urrun dagoen errealitate baten berri izango dugu eta.