Aste honetan, eztabaida sutsuak piztu dituen lan bat nahi dizuet gomendatu, Damien Chazelle zinemagile estatubatuar gaztearen azkena, alegia: “Babylon” (2022).
Ez da ondo hitz egin film honen inguruan, ez behintzat kritika espezializatuaren aldetik, eta ez da diru handirik biltzen ari, baina lehenengo mailako ikuskizun bati buruz ari gara. Gure begien aurrean gorpuzten diren plano oparoak, koreografia konplexuko plano-sekuentziak ez aipatzearren, pantaila handi batean gozatzekoak dira, duda barik. Zuzendariak kamera maisuki mugitzen du eta primeran helarazten digu hasierako zinemaren industriaren errealitatea, non antza dena zen gehiegikeria hutsa. Bestalde, hausnarketa interesgarri batzuk planteatzen ditu: teknologiak gure bizitzan izan dezakeen eragina, garai berriak ez ditugula begibistatik galdu behar, egoera jakin batera ez egokitzeko beharra…
Hala ere, film irregular honek baditu hainbat ahulezia, duda barik. Nire gusturako gidoia ez da borobila, kontatzen duena iruditan jartzeko horrenbeste denborarik ez dela behar ez aipatze aldera. Noiz itzuliko dira ordu eta erdiko zintak?
Hauxe dugu Damien Chazelle-n laugarren lana. Oso gustuko dudan zuzendaria den arren, bere pelikulen artean gehien gustatzen zaidana “Whiplash” (2014) da. Film honetan sortzen duen atmosfera itogarriak esperientzia ahaztezin bilakatzen du.
Amaitzeko, aktoreen lana goraipatu nahiko nuke. Aktoreen zerrenda oso luzea duen pelikula izaki, bi izen azpimarratu nahiko nituzke: Margot Robbie australiarra eta Brad Pitt. Haien pertsonaiek behar duten ukitu zoroa ederto ematen dute biek.