Premioak dagoeneko banatu diren arren, Oscar sarien azken galan izendapenak izan dituzten pelikulekin jarraitzen dugu. Izan ere, aste honetan Sarah Polley Toronto hirian munduratu zen aktore zein zuzendariaren azken filma gomendatu nahi dizuet eta. Egokitutako gidoia onenaren saria lortu zuen pelikula mamitsu honek, gainera.
Ez da erraz ikusten den horietako lan bat. Argazkia oso iluna izateaz gain ea distirarik gabekoa da. Duda barik, estilo aukeraketa garbia eta, nire ustetan behinik behin, erabat egokia da, kontatu nahi den istoriaren nolakotasunak kontuan harturik. Gainera, Kanadako zinemagileak dakargun kontakizun honen oinarria hitza da, eta ez ekintza, zinemaren muinarekiko lotura argia ez duena. Hala eta guztiz ere, Polleyk lotzen duen proposamen bat pantailaratzen du, merito handia duena.
Zinta ikusten dugunean beste garai batean gaudela pentsa dezakegun arren, kontatzen diren gertaerak 2010ekoak dira. Hori bai, ezaugarri oso bereziak dituen komunitate baten gorabeherak dira. Zoritxarrez, gorago aipatu den bezala, salatzen diren egoerak edonon gerta daitezke.
Honen moduko pelikula batean funtsezkoa da aktoreen jarduna. Protagonista nagusiak emakumeak dira, gizonezko baten jardunak nolabaiteko pisua badu ere, eta antzezle guztiak txapela kentzeko moduko lana egiten dute. Zaila egiten zait baten bat nabarmentzea, pelikulari mesede handia egiten diona.