Aste honetan, Oscar Sarietarako Alemaniak aurkeztutako hautagaia nahi dut gomendatu, zein eta “Sala de Profesores” (2023) izeneko pelikula alegia. Beldur handia ematen duen zinta dugu hau, bereziki jendarte honetan nolako harreman mota izaten ditugun azaleratzen duelako. Azken batean, pantaila erraldoian ikusten dugun guztia erabat posiblea da eta, noski, horrek beldurgarriago bilakatzen du Ilker Çatak berlindarrak zuzentzen duen amesgaizto hau.
Çataken laugarren pelikula luzea da gomendatzen dudan zinta interesgarri hau. Ez da oso ezaguna den artista, baina lan honetan oso profesional balekoa dela erakusten du. Ikusleengan ezinegona sortzeko gaitasun handia erakusten du. Bestalde, kameraren kokapena zein muntaiaren legeak menperatzen dituela erakusten du film honetan. Izan ere, momentu oro argi uzten baitu ikuslearen arreta bereganatzeko zer egin behar duen ederto ondo dakiela. Egia da zinta luzea ez dela, 99 minutu irauten baitu; baina, hala eta guztiz ere, zinemagile alemaniarrak erraztasun handia du narrazioa berak nahi duen lekutik eramateko.
Honelako produktu batean, ezinbestekoa da aktore profesional eta eraginkorrak izatea. Bada, kasu honetan baldintza hau ematen dela esan dezakegu, inolako beldurrik gabe gainera. Bai Leonie Beneschek, baita Eva Löbauk ere, bi adibide baino ez aipatzearren, oso karakterizazio doituak burutzen dituzte, filmari mesede egiten diona.