Aste honetan, Robert Eggers zinemagile estatubatuarraren azken lana nahi dizuet gomendatu, zein eta “Nosferatu” (2024) izenekoa, alegia.
Ez da erraza propioa ez den material batean norberaren nortasuna ezartzea. Horixe dugu, hain justu, pelikula honen indargunetako bat. Egia da, Bram Stoker Dublin hirian jaiotako idazlearen “Dracula” (1897) eleberriaren onartu bariko bertsio bat izateak nolabaiteko askatasuna ematen diola Eggersi, baina norberaren ukitua ematen jakin behar da. Egilearen nolakotasun batzuk oso agerikoak dira, hala nola, giro itogarria, iluntasuna, ikuslea deseroso sentiaraztea… era honetako lanak gustuko izatekotan, hona hemen aukera ederra.
Pertsonal mailan, zuzendariaren beste proposamen batzuk, nire ustez pertsonalagoak izan direnak, interesgarriagoak dira, hala nola, “The Witch” (2015) edo “The Lighthouse” (2019). Hala ere, hain ezaguna den proiektu batetik onik ateratzeak meritu handiko kontua da.
Amaitzeko, antzezleen jarduna goraipatu nahiko nuke. Denen artean ezagunena, duda barik, Willem Dafoe dugu. Berarengandik karakterizazio bikaina espero izaten dugu beti eta, noski, ez da hauxe salbuespen bat izan. Baina, nire ustez, behinik behin, horren ospetsuak ez diren beste aktore batzuk daude lan honetan jardun zoragarria burutzen dutenak. Guztien gainetik Lily-Rose Depp dugu, karakterizazio bikaina burutuz.