JULENE ONAINDIA GARCIAk (Laudio, 1988) mikromatxismoak aztertu ditu. Ostiralean Laudio BHI ikastetxeko gazteei hitzaldia eman zien.
Mikromatxismoen inguruan hizlari aritu zara. Zer diren labur azaltzerik bai?
Praktikoki egunerokoan non edo nola detektatu litezke?
Edozein momentutan. Etxean, tabernan, ikastetxeetan, kalean, lanean, edozein lekutan.Adibide esanguratsu bat etxean semeak harrikoa egin eta amari harrikoa egin dizut esatea izan daiteke. Bikote harremanetan adibidez, hau nigatik egiten ez baduzu ez nauzula maite adieraztea. Edo, ikasgeletan, neskek hitz egiten dutenean mutilek kasurik ez egitea litzateke adibide bat. Edo gizonak aldatuko direla behin eta berriro sinestaraztea. Zalduntasuna edo sotiltasunarekin lotutakoak: atea ireki, pasatzen uztea edo eserlekua lagatzea, zugatik kontua egitea... Egoera eta ekintza horiek guztiak ez dira zoriondu beharrekoak, ez dute emakumeon ongizatearen aldeko interesari erantzuten, baizik eta emakumeon ahultasuna eta babes beharra iraunarazten dute portzelanazko panpinak bagina bezala. Txiste edo txantxa sexualak, xantai emozionala...
Gazteak zein iritzi dute botere harremanekiko?
%80ak emakumeak gizonak bikote harremanean asebete behar duela uste du, %30ak neska-mutil laguna duenean pertsona gisa errealizatu egiten dela pentsatzen du. Neska gazteen artean oso hedatuta dago oldarkorra edo agresiboagoa den mutilak erakargarritasun edo xarma gehiago duenaren ideia.
Zein izango da hitzaldiaren helburua?
Gazteek egunerokotasunean egiten dituzten maniobra edo ekintzak detektatzea. Neskek indarkeria egunero jasaten dutela konturatzea, eta mutilek indarkeria hori garatu egiten dutela ohartzea. Finean, autokritika egitea.
Ikerketak ez dira oraingoak, ez?
1991an Luis Bonino Mendez argentinarrak ikerketa egin zuen; indarkeria ikustezina bikote harremanetan.
Egoerari buelta emateko zer egin beharko litzateke?
Nik uste dut pertsona guztiok egin behar dugula aldaketa. Botere transformazio bat egon behar da, detektatu, izendatu eta salatu egin behar dira indarkeria hauek. Transformazio horrek aitorpen eta onarpen mingarrietan datza, eraldatzeko. Ziurrenik emakumeek ez dute nahiko aitortu indarkeria hori jasan dutenik, eta gizonezkoei ere kostako zaie onartzea. Analisi kritikoa egin behar dugu, bakoitzak berea.
Argi utzi behar da gizonak direla indarkeria honen erantzule bakarrak eta emakumeok ez dugu zer egiterik; ezin dugu aldatu gizonek aldatu nahi ez duten hori. Bai, ordea, presionatu.