Zein da zehazki egindako proba? Non eta zergatik zen berezia?
"Expedición Guaraní" du izena, Paraguaiko leku bakarti eta ezezagunetan ematen den 5 eguneko abentura raida.
Guretzat berezia da leku oso ezberdinean ematen delako, oihanean, klima ere erronka delarik. Munduko ligako proba izateagatik munduko onenekin lehiatzeko aukera eskaintzen digu.
Zenbat denboraz prestatu zara?
Taldeak Basque Expedition Race (Europakoa) lasterketa irabazteagatik Paraguairako izen-ematea doan izatea lortu genuen.
Hasieran ez nintzen joan behar baina gogoa piztu zitzaidan eta bai familiakoek eta bai ingurukoek animatu ninduten. Duela 5 hilabete izan zen hori, eta geroztik jo eta ke ibili naiz entrenatzen.
Noiz heldu zinen? Egokitzeko aukera izan zenuen bidai luze harekin?
Bidaiaren aurreko gauean ez nuen lorik egin ia, alabak gaixo baitzeunden. Bidaia 30 ordutik gorakoa izan genuen, Madrildik eta Limatik pasata.
Gainera, 23 urtez hegazkin baten sartu gabea nintzen (beldurra medio), horrek dakarren urduritasunarekin.
Hara heltzean 2 egun eskas izan genituen dena prestatzeko; materiala, jana, bizikletak, kayakekoa, igeriketakoa... denboraz larri ibili eta Jet-Laga-ren nekearekin.
Zeintzuk izan dira zuen emaitzak?
Lasterketa hasi aurretik talde onenekin lehian ibiltzea zen asmoa eta ahalik eta gorenen bukatu. Talde bikaina ginela esan dezaket inolako harrotasunik gabe.
Baina aurreko desegokitze horrek antsietate mordoa sortu zidan. Zorionez, lasterketa hasita nire onera bueltatu eta gure erritmoa inposatzera atera ginen.
Horrela egin genuen eta berehala lehen postuan gure zen, ondorengoei tartea handitzen. Zoritxarrez kilometro gutxiko ametsa izan zen, taldeko neskak oin bateko hezur bat hautsi zuen arte. 480 km falta zirenez, ez zuen zentzurik egoera horretan jarraitzea.
Zer nolako balorazioa egiten duzu?
Balorazioa kaxkarra, talde gisa izan dugun emaitzarik pobreena. Urteko probarik garrantzitsuena zen gurentzat gainera.
Itzultzeko asmoa duzue?
Nik behintzat ez. Oraindik nabil hausnarketa prozesu batean eta taldekideekin bildu behar naiz behin betiko erabaki bat hartzeko.
Baliteke nire lehiatze esparrua 24 ordutik azpiko lasterketetara mugatzea. Luzeagoek mentalki asko estutzen naute, eta ez dut horren adina disfrutatzen. Munduko eliteko taldeen artean nire burua ikusteak alaitu baino gaixotu egiten nau. Gestionatzeko zail egiten zait presio hori.
Zer nolako ahalegina suposatu du zuretzat?
Ahalegina sekulakoa izan da, bai ekonomikoki eta bai emozionalki. Ekonomikoki, bizikleta, arraunak, arropa, bidaiak, jana... erosi behar izan ditut, depresio batean ez jaustearren ez dut kopuru totala kalkulatuko, baina izugarria izan da.
Afektiboki ere izan du bere eragina. Entrenatu ahal izateko ezin izan naiz familiarekin nahi beste egon. Zorionez emaztea izan dut hor, buru-belarri, etxeko ardura nagusiena bere gain hartuz.
Nik ordea, entrenatzeko aukera bakarra ordu txikietan izan dut. Ohikoa izan da gaueko 12:00etan etxetik Ganekogortara bizikletaz zein oinez igotzea, lo orduak kenduz.