Aceros de Llodion ezagutu zintudanean 70. hamarkadaren hasieran, ni ikasle hutsa nintzen zu errepresio frankista itogarriaren aurkako ekintzetan murgildua zeunden bitartean. Sindikatu Bertikalean sartu eta barrutik bere aurka jardun edo ez ebazteko bilerak, martxoaren 3ko Gasteizeko erailketak, lehen hauteskunde sindikalak, birmoldaketa industrialetako borrokak..
Beti topatu nuen zugan, Beniton eta Kepan egin behar zenaren bidea eta eredua.
Zinegotzi gisa hautatu zintuzten Gure Aukera hautagaitzarekin. Ordutik aurrera zenbat bilera, zenbat kudeaketa Gardea eta batez ere, zure Hiru Gurutzetako gune maitatua konpontzeko. Beti zeunden lehen lerroan, fabrikan eta auzo-borroketan. Zugatik zerbait nabarmendu beharko banu, ideiak defendatzeko zenuen grina izango litzateke.
Urte gogorrak bizi izan zenituen Acerosen: 80. hamarkadan egondako birmoldaketa jarraituak, istilu gogorrak, fabrikako ekonomatoaren defentsa uholdeen ostean eta, batez ere, 1992. urtean fabrika ixtea ekidin ezin izatea, sakonki eragin zigun itxiera horrek.
Goiz jubilatu zintuzten, baina ez zenion lan egiteari utzi. Ortuak eta, batez ere, zure auzoa hobetzearen aldeko borrokak bete zuten zure aisialdia.
Azken urteetan pentsionisten elkarretaratzeetan ikusten zintudan, presoen aldekoetan, amiantoak kaltetutakoen elkartean eta, batez ere, udaletxeko plenoetan, zeintzuetan zinegotzi bat gehiago zinela zirudien, beti adi eta zure bizilagunei eragin ahalko liekeen edozergatik kezkatuta.
Bat-batean utzi gaituzu, baina beti geratuko zaigu zure eredua: eguneroko borroka etengabea bidezkotzat hartzen duzun horren alde.
Agur eta ohore Tuesta.