Jatetxe bat ireki duzu Errumanian. Nola amaitu duzu bertan?
Maitasuna medio iritsi nintzen Errumaniara, egia esan, bestela ez nintzateke hemen egongo. Ibizan ezagutu nuen nire bikotekidea, lanean.
Denboraldia amaitu zenean etorri ginen, herrialdea ezagutzeko. Berak 15 urte eman ditu Espainian bizitzen eta ez zuen Errumania ezagutzen. Bertan hilabete batzuk igaro ostean erabaki genuen proiektua abiatzea.
Ez zen erraza izango negozioa abiatzea.
Toki guztietan da zaila jatetxe bat zerotik abiatzea eta negozio berri bat irekitzea. Errumania une oparo bat bizitzen ari da. Kalitatezko jatetxeak sortzen hasi dira, duela urte batzuk ez zeudenak.
Nola definituko zenuke eskaintzen duzuen gastronomia mota?
Egile sukaldaritza dela esan daiteke. Espainiako eta Euskal Herriko teknikak eta Errumaniako produktuak uztartzen ditugu jatetxean. Hala ere, produktu berezi batzuk Espainiatik ekartzen ditugu: olioak, ardoak...
Zer antzekotasun eta ezberdintasun dituzte Euskal Herriko eta Errumaniako gastronomiek?
Antzekotasun handiak dituzte, egia esan. Hala ere, hemen arraina ez da Euskal Herrian bezainbeste baloratzen, ez delako oso kalitate onekoa. Gisatuak, barbakoak eta zopak jaten dira hemen batez ere.
Euskal Herriaren eta Errumaniaren artean, badago antzekotasunik?
Laudio eta Errumania... ni une honetan Bukaresten bizi naiz. Hiriburua da, eta ezberdintasunak ez dira horrenbeste nabaritzen. Errumaniaren esentzia iparralderago dago, herri txikiagoak, mendiak... Laudioko inguruen antz handia dute.
Zerk harritu zaitu gehien Errumaniatik?
Gehien harritu nauena da hemen jendea estres gehiagorekin bizi dela. Euskal Herriko jendea lagunkoiagoa iruditzen zait, egia esan.
Baduzu etorkizunean Laudiora itzultzeko asmorik?
Errumanian urte batzuetan bizitzea ondo egongo dela uste dut. Baina ez du nire burua bizitza osoa hemen igarotzen ikusten. Azken finean, nire etxea Laudion dago.