Bilboko Kristoren kalean hazi zen. Artxanda oso gustuko zuen, eta ia egunero joaten zen hara, bere aita-amek, Fortuk eta Marinak, gozoki eta jostailu denda bat baitzuten funikularraren eskaileretatik hurbil, Artxandara igotzen ziren ume guztien denda.
Txikitatik motorrak maite izan zituen, eta baita motor, kamioi eta autoekin aritzea ere. Bere aitari, Forturi, lagundu ahal izateko zain egoten zen beti, GMC kamioiarekin Zugaztietara igotzeko, eta ahal zituen material guztiekin jolasten ibiltzeko.
Laster hasi zen motorren zaletasun handian nabarmentzen, eta motokrosarekin egin zituen lehen pinutxoak, garaiko Bultacoekin.
Rallyak ere bere galbidea ziren eta batzuetan parte hartu zuen. Espezialitatea aldatu zuen eta errepidera pasa zen, aldapa igoeretara, hain zuzen ere; eta Pursang Bultaco bat prestatu zuen, zeinarekin ikararen bat edo beste izan zuen, harik eta guardazain batek istripu potoloa eragin zion arte.
Ez ditut ahazten bere aitarekin kamioiak eta gainerako ibilgailuak konpontzen lortutako ezagutzak, eta autoak eta motozikletak aldatzeari ekin ziola. Seat 600 bat prestatu zuen, guztion inbidia zena, makina hutsa bere garairako.
Itsasoaz oso maiteminduta, laster hasi zen urpeko kirolak egiten, eta Bilboko lagunekin urpekaritza-ikastaro batzuk hasi zituen, urpeko arrantza oxigenorik gabe egiteko. Zodiac bat erosi zuten eta Noja inguruan ibili ziren gustukoen zuten kirola egiten.
Errugbi zale amorratua, ingeniari taldeko kidea zen eta Derion jokatzen zituen partidak. Hain baloi arraroarekin jokatzea zaila zen arren, telebistan ematen zituzten partidak ikustea gustatzen zitzaion, Nazioen Torneokoak batez ere. Selekzio handi guztien kamisetak zituen.
Lana behin baino gehiagotan aldatu zuen, eta azkenean Amurrion amaitu zuen, Tubacexeko altzairutegian (Aceralava). Horrek Bilbotik Laudiora aldatzea ekarri zuen.
Langile zorrotza, laminatzaile izaten hasi zen Blooming trenean, eta gero treneko kaxa-konpontzaile bihurtu zen, zeukan trebetasun mekanikoagatik, eta fusio-labera eraman zuten lan-arrazoiengatik.
Istripu handia izan zuten koilara lehertu zenean, eta berak eta hainbat lagunek erredura handiak izan zituzten, eta ospitalera eraman behar izan zituzten erredura handien eremura.
Halaber, delegatu sindikala izan zen, langile guztiekin oso inplikatua, edozein sindikatutan zeudela ere, eta Amurrioko jantokia ezartzeko ardura izan zuen, baita lankideekin zuen konpromisoa indartzekoa ere. 1993an, Tubacexeko greban, langileen eskubideen aldarrikapenean, egiten ari ziren manifestazioetan begi bateko ikusmenaren zati bat galtzeko zoritxarra izan zuen.
Familia
Marianekin ezkondu zen, eta hortik jaio zen Adrian (Pitxipi lagunentzat), oso mugitua, Patxok zioen bezala. Hainbeste mugitzen da, ezen bi lekutan dagoela ematen baitu.
Adrian txikia zenean, triziklo motorizatu bat eraikitzen hasi zen, mekanikan zuen ezagutza eta zaletasunetik abiatuta. Zazpigarren solairuan bizi ziren eta igogailuan igo behar zituen pieza guztiak. Bere gelan (laborategi baten antzekoa zena) triziklo bat gisa hasi zena quad bat izaten amaitu zuen, handia eta ederra. Eskuz egindako pieza guztiak, bere etxearen mugengatik egin ezin zituenak, tailer batean edo bestean egiteko aukera bilatzen zuen, lagunekin ez bazen.
Fabrikakoa izango balitz bezala geratu zen, ikusgarri.
Untzuetako maketa
Maketekin maiteminduta zegoen, era guztietakoak zituen. Kamioiena, motorrena, garabiena eta hondeamakinena; baina batez ere itsasontziena, bilduma ikusgarria.
Hainbat ontzi eraiki zituen, baina batez ere urteak daramazkion bat, hiru mastako belaontzi handi bat, zurezko pieza guztiak, modu tradizionalean doituak, eskuz egindako izurrak eta, batez ere, kandelen eta harizko eskaileren zatiak, orduak eta orduak ematen zituen korapiloak eta eskailerak egiten.
Modu paregabean amaitzen zituen. Behin bukatuta, maketa erakusketa batzuk egiten zituen eta izar nagusia bere belaontzi handia zen. Naturarekiko maitasun handia zuen, eta mendizale sutsua izaten lagundu zion horrek.
Goikogane Mendi Taldeko kidea, Euskal Herriko gailur gehienak eta Iberiar penintsulako beste asko bisitatu zituen.
Pirinioez maiteminduta, klubaren txangoez gain, abuztuan urtero bere koadrilak eta Nissan Patrol gorriak astetxo bat pasatzen zuten han, gailur handiez gozatu ahal izateko.
Kirola
Horrez gain, Galarleizko maratoian aitzindari izan zen. Izan ere, omenaldia jaso zuen mendizale talde batekin, proba horretan ohikoenak izateagatik. 10 aldiz baino gehiagotan egin zuen, bizikleta modalitateetan eta oinez, 42 kilometroko mendi lasterketan.
Bere aita Fortu hil zenean, Seat 850 zahar-zahar bat heredatu eta osorik konpontzeari ekin zionean, auto klasikoen zaletasuna hasi zitzaion.
Gero, Chrysler 180 bat heredatu zuen, eta hori ere erabat konpondu zuen, eta antzinako autoen erakusketa eta lehiaketetan parte hartzen hasi zen, harik eta, zoritxarrez, autoa puskatu zioten arte aparkatuta zuenean.
Motorren zaletasuna ez zuen ahaztua eta, ahal izan zuenean, makina hutsa erosi zuen, Ducati 950 bat, ia gidaezina, poz handiz eramaten zuen, eta merkatuko azkena jartzen zion beti, aldaketei dagokienez.
Motorraren zaletasunari dagokionez, ez zegoen galtzen zuen lehiarik: kamioi-lasterketak, autoak, motorrak... goizaldeko hiruretan bazen ere, haiek ikustera edota grabatzera jaikitzen zen, gero ikastea gustatzen zitzaiola esaten baitzuen, ikusten zuenarekin ikasi ahal izateko, nekaezina baitzen motorraren kirolarekin.
Bere lehengusuarekin Seat Panda bat eskuratu zuten, eta konpondu eta prestatu zuen rallya korritzeko. Kontzienteki prestatu zuten, autoa aldatuz eta egokituz horrelako lasterketen hain premia gogorretarako.
2020. urteko Marokoko lasterketan izena eman zuten, baina pandemiaren zirkunstantziengatik, parte hartzeko ontziratzen ari zirenean, buelta eman behar izan zuten lasterketa bertan behera geratu zelako.
Ondoren, Behe Aragoiko lasterketan parte hartu zuten eta, egia esan, oso paper ona egin zuten bi gurpileko trakziozko ibilgailuen kategorian.
Marianen eskutik, argazkilaritza eta, batez ere, mendiko argazkilaritza ere oso gustuko izan zituen, lehiaketa batzuetan parte hartu zuen eta sari batzuk jaso zituen mendiko argazkigintzaren atalean.
Patxo aitite
Erretiroa hartu eta bizitza aldatu zuen, Adrian zahartu egin da, ezkondu da eta familia dauka.
Patxo ere aitite zen, bere esku handietatik ihes egiten zion umeak, eta bat-batean abiadura-gidari izatetik motorrik gabeko ibilgailu gidari izatera igaro zen.
Aitite eta haurra elkarrekin jolasean aritzen ziren maketa laborategian.
Kumearen jostailu gehienak Patxok egin ditu, aurkitzen zituen hainbat materialekin, eta ezin pentsatutako animazioa eman zien. Ontzi bat, traineru bat, txalupa bat, karraka bat... bururatzen zitzaion edozer eta, gainera, oso modu errealistan. Miniaturazko goitiberen bilduma bat egin zuen, zenbakituta zihoazenak, birigarro bat zirenak, eta gero banatu egiten zituen.
Euskaldunen natura eta historian ere murgildu zen, liluratuta baitzegoen. Untzueta mendiko katapultaren maketa egin zuen, eta Orozkoko museoan izan zuen ikusgai, zoragarria benetan. Arrankudiagako udaletxean dago orain, gotorlekuarekin eta bonba-enborrekin batera.
Bere tamaina, bizarra eta karisma ikusita, behin baino gehiagotan deitu zioten Olentzero egiteko, Latiorro auzoan, Ugarteko auzoan, Orozkon... baina hainbeste ezagutzen zutenez, aurpegia ikatzez margotu behar izaten zioten hazpegiak pixka bat disimulatzeko, ezinezkoa zena.
Sukaldaritza
Oso sukaldaritza zalea zen, eta Rakatapla kuadrillako tortilla eta untxi lehiaketan eta Latiorroko marmitakokoan parte hartzen zuen. Marianen eta Carlosen konpainiarekin sari handiak bildu zituzten eta, orain dela 2 urte, txapeldun geratu ziren sailkapen nagusian. Untxia eta tortilla.
Asko gustatzen zitzaion janaria prestatzea, berdin zitzaion zein plater. Bakailaoa pil-pilean jartzen zuenean, pil-pilean ligatzeko tripa ondo harrotu eta ipurdia mugitu behar dela esaten zuen.
Patxo zen bere adierazpenik handienean.
Beti adiskideen lagun, langileen eta edozein kausa zuzenen defendatzaile eta, batez ere, lankide errepikaezin bat, beti zuen esku libre bat laguntzeko.
Inor baino handiagoa eta zakarra, baina sentimenezko gauzekiko sentibera, lagun ona.
Proiektu asko zituen buruan, berehala egiteko.
Aranzadirekin ere izan zuen partaidetza, eta argitalpenen zain zegoen beti, Euskal Herria zeharkatzeko eta ahaztuta geratu diren gauzak azaleratzeko irrikaz.