Miren Gaztañagak zure belarritako eta eskumuturrekoak erakutsi ditu Goya Sarietan. Nola jaso zenuen Mirenen deia?
Konfiantzazko lagun baten bidez egin genuen harremana, Goya Sarietarako bitxien bila zebiltzala esan zidan. Nire Instagrama arakatzen egon ziren eta nik egindako deisinu batez maitemindu egin zela komentatu zidan. Kasualitatez diseinu hori Osane belarritakoak ziren, nire lehenengo diseinua.
Miren telefonoz jarri zen nirekin harremanetan. Lehenego unetik izugarrizko konfaintza eta berotasuna transmititu zizkidan. Oso atsegina da horrelako jendearekin lan egitea, erraztasunak besterik eskaintzen ez dizkizun jendea.
Goya Sarietarako hiru egun falta zirela dendara hurbildu zen. In situ ikusi zituen Osane belarritakoak eta argi geratu zen horiek eramango zituela Granadako galara. Behin diseinua aukeratuta, ekoizpen prozesuan murgildu nintzen. Urre mota eta tamaina desberdineko piezak egiteari ekin nion, Mirenek aproposenak aukeratzeko.
Zer dute berezia Osane belarritakoek?
Olatu nire lehenengo bildumaren parte dira Osane belarritakoak; nire bitxigintzako piezarik enblematikoena. Oso harro nago pieza honetaz, lan handien emaitza da. Nire izaeraren parte da, unibertsitateko tesiaren eta gaur egungo lan artistikoaren arteko zubia irudikatzen du. Material organikoekin dago egina, 3D inprimagailuen bidez. Urre-ogia ere birziklatua da. Garrantzia berezia ematen diot material jasangarrien erabilerari. Gainera, edozein aurpegira ondo moldatzen den belarritakoa da. Jendea oso pozik dago emaitzarekin.
Belarritakoak eskumuturreko batekin konbinatu ditu Mirenek.
Osane belarritakoak nire lehenengo sorkuntza izan zen; Mirenek Goya sarietara eraman duen eskumuturrekoa, aldiz, oraindik kaleratu ez dudan nire azken lana. Mimosa izeneko bildumako pieza homonimoa da. Bilduma berri honetan loreetan inspiratu naiz, bereziki Viktoriar Aroan loreek zuten esanhaia aztertu dut. Inprimatzerako orduan, formari ere arreta gehiago eskaini diot; formetan ñabardurak bilatuz.
Miren iritsi arte ez neukan argi eskumuturrekoa nolakoa izango zen, nola prozesatuko nuen. Miren funtsezkoa izan da piezaren azken soluzioa topatzeko eta eskumuturrekoa behin betiko egikaritzeko.
Erlojuaren kontrako lasterketa izango ziren azken egun horiek.
Erlojuaren kontrakoak bai, baina oso inspiragarriak. Burugogorra naiz, eta lortu dut bilatzen nuen emaitza. Niri gehien gustatzen zaidana ideia finko batekin datorren norbaitekin lan egitea da. Eta Mirenen kasua horrelakoa izan zen. Mirenek presentzia nahi zuen, eroso sentitu. Horrek asko lagundu ninduen nire lanaren zentzua pentsatzeko orduan. Zerbait handia izan behar zuen, baina arina aldi berean; Mikelen jakako uhin eta tolesduren artean galduko zena. Izan ere, Mikelen artelanari ez nion protagonismoa kendu nahi; hori bai dela pieza ederra!
Zer suposatu du Mikelekin esperientzia konpartitzeak?
Mikel Lazkanoren jantzia eramango zuela esan zidanean, ezin sinetsirik nengoen. Nik Mikelekin ikasi dut, oso harreman ona izan dugu elkarrekin beti. Niretzako laudorioa da Mikelen jantzi bat laguntzea nire bitxien bidez. Mikel nire erreferentea da modaren munduan. Konstantziaren eta aurrera egitearen eredutzat daukat. Mikelen jantziak behar nuen inspirazioa ekarri dit, nire lanarekin bukatzeko.
