Zuen lehenengo aldia da hau Euskal Herrian?
Ciaran Brazil: Nire lehenengo bidaia da, bai.
Sarah Patton: Ni aurretik egon naiz hemen. Donejakue Bidearen zati txiki bat egin nuen Donostiatik Bilbora.
Eta bazenuten Euskal Herriaren berri aurretik?
C.B.: Bai noski. Asko irakurri eta informatu naiz lurraldearen inguruan, bertako historiak eta sinbologiak asko erakartzen nau. Baina banuen gogoa hori guztia gertutik ezagutzeko.
S.P.: Nire nebak lagun-min euskalduna dauka. Pilotalekuko kirolak erakutsi zizkigun behin, zesta handi batekin jolasten den kirol hori.
Hizkuntza gutxituak dira Erasmus proiektuaren ardatza. Zein da gaelikoaren egoera?
C.B.: Erresuma Batuak kolonizatu gintuenetik galbidean egon den hizkuntza da. Hizkuntza debekatua izan zen, eskoletan irakasteari utzi zioten. Irlandak independentzia berreskuratu zuenean hasi zen gaelikoaren biziberritzea. Gure konstituzioa gaelikoz idatzita dago, horrek prestigioa eta indarra eman zion gure hizkuntzari, baina hainbeste urteren ostean jazarria izan ostean oso egoera delikatuan jarraitzen du.
S.P.: Gaur egun eskola guztietan dago presente, baina ez da hezkuntza sistemaren ardatza, gehiago da eskolaz-kanpoko jarduera batean ikasten den zerbait. Irlandako herri-txikietan hitz egiten da nagusiki, batez ere mendebaldeko kostaldean. Dena den, ukaezina da hizkuntzak izan duen gorakada. Jende gaztea hizkuntzaren inguruan elkartuz doa, eta gaelikoarekiko pasioa piztuz. Horren adibide argia da Kneecap rapero talde ipar-irlandarrak sortu duen zirrara.
Nola ikusi duzue euskararen egoera?
C.B.: Oso inspiragarria da guretzat euskara babesteko hemen duzuen pasioa. Uste dut lortu duzuela eskola orduetatik kanpo ere euskara ateratzea, ez da irakasgai bat gehiago, eguneroko tresna da.
S.P.: Asko gustatu zaigu ere hemen duzue bizitza soziala. Horrek ere asko laguntzen du hizkuntzaren biziberritzean. Jendea tabernetan elkartzen da arratsaldero, gure herrian ez da oso ohikoa hori. Txoko batean afaltzeko aukera izan dugu ere, beso zabalik jaso gaituzue!