Naturayalak beste sarrera interesgarria jaso du blogean. Luismak sinatu du:
Euri zirina erortzen hasi zen dantzan egiten genuen bitartean, gaueko hamarrak inguru ziren, eta Urduñako La Antiaguako auzoko jaietan haurrak non-nahi zebiltzan korrika eta algaraka. Irailaren 6a, eskola hasi berria eta etxerako lanik ez; beraz, ostiralean ez zeukaten etxera goiz joateko premiarik, hurrengo egunaren goiza denbora luzea izango lukete galdutako loa berreskuratzeko.
- Aizu, gizona! Hontza topatu dugu, etorri!
-Zer?
-Hontza! Kumea da, eta ez dauka hegan egiterik! Zabukaren ostean dago, etorriko zara ikustera?
-Hara zer daukagun hemen! Txikia da eta ikaratuta dagoela dirudi! (Egongo ez daba! Berari begira hogei bat begi, hau da, hamar umeren bat, bera harrapatzeko nahian; hori bai, etxera eramateko eta afari ederra emateko asmoz).
-Baina, zer da? Zuk badakizu?
-Galdetu zidaten, bere bizitaz zer edo zer gehiago jakiteko nahian.
-Ez nago ziur, apo-hontza dirudi, baina lasai!
Telefonoz deituko dugu eta zaintzaile aditu batzuk etorriko dira bere bila. (Zaintzaileak “Basegorrikoak” dira, eta Gorlizen daukate egoitza. Bada ez bada ondo apuntatu izena eta telefono zenbakia, horrela egunen batean beste animalia gaixo bat aurkituz gero badakizue nora jo: 944 465 297).
Orain gure hontza kuttuna ondo zainduta dago, laster batean zeharo osatuta egongo da, eta batek daki, baliteke berriro ere bere ulua La Antiguako inguruetatik entzun izana. Seguru asko ez diogu ondo ulertuko, baina, ziur nago bere lehen kantua lagun berrientzako izango dela. Eskerrik asko izadia jagoteagatik, abestuko du! -Laster arte, apo-hontza! Hartu indarra eta etorri gure basoetara!