Hezkuntza sektoreko sindikatuek urtarrilaren 22 eta 23an deituriko greba deialdiaren harira, Zaraobeko zenbait irakasleok egoeraren inguruan hausnartu eta eztabaidatzea garrantzizko ikusi genuen. Ohikoa da aspaldian greba deialdien aurrean, norberak bere kabuz eta interes pertsonalei soilik begiratuta erabakitzea greba egin edo ez egin. Gure ustetan, grebak langileon eskubideak bermatzeko tresna dira eta zentzu horretan, modu kolektiboan hausnartu eta erantzutea beharrezkotzat jotzen dugu.
Aldiz, azken urteetan sindikatuek deituriko grebak sinbolismo hutsera mugatu direla uste dugu, ez da aurrerapen substantzialik lortu eta horrek langile askorengan desmotibazioa eragin du. Gainera, grebaren deialdia lan baldintzetan zentratu da. Hezkuntzan badaude baldintza kaxkarretan dauden sektoreak: ordezkoak, garbitzaileak, jangeletako langileak… eta horien lan baldintzen aldeko borroka garrantzitsua da. Hala ere, hezkuntzaren inguruan bestelako auzi batzuek ere zentralitatea hartu beharko luketela uste dugu. Kezka horiei forma eman eta aldarrikapen horiek kalera zabaltzeko asmoarekin hasi ginen elkartzen bada Zaraoben.
“Zein norabide ari da hartzen hezkuntza?” galdera izan dugu oinarri. Hezkuntzaren gainean hartzen ari diren erabakiak bertako langileok ikusten ditugun beharretatik oso urrun kokatzen direla uste dugu. Batetik, irakasleon lana burokraziara bideratu da azken urteetan. Horrek nolabait, azken denboran indartu diren metodologia berriei erantzuten die. Hala, irakasleok lan forma eta ebaluazio sistema berrien aplikazioak exijitzen diguten lan zama gure egin behar izan dugu, horiek onura zehatzik ekarri gabe ikasleen ikasketa prozesuetan. Horrek ikasleen ratioekin batera, hezkuntza sailetik hainbeste azpimarratzen duten hezkuntza pertsonalizatua bermatzea ezinezko egiten dute. Bestetik, ezagutza eta edukiei ez zaie garrantziarik ematen, metodologia berritzaileek “egiten jakitea” indartzen dute eta bitartean, belaunaldi berrien gaitasunen beheraka nabarmena ikusten ari gara.
Enpresak hezkuntza bere egiten ari dira. Euren atzaparrak barruraino sartu dituzte, hezkuntzaren gainean duten erabakimena handituz. Horren adibide dira, IKT enpresak, Google bezalako multinazionalekin hezkuntza sailak egindako akordioak edota Lanbide Heziketa Duala, besteak beste. Inolako hausnarketa kritikorik gabe baimendu dugu gure ikasleen datuak munstro enpresarialei saltzea, enpresek ikasleek garatu behar dituzten eduki eta konpetentziak zehaztea edo gure ikasleak doako esku-lan gisa enpresetan txertatzea. Horren eskutik etorri da era berean, tresna digitalen eta digitalizazioaren inposaketa. Ikasgeletan gailu digitalak lanerako zentro bihurtu dira, horrek dakartzan osasun arazoak, pentsatzeko eta sormenerako gaitasunen beherakada eta kritikotasun falta kontutan izan gabe.
Egoera hori izanda, badaude hezkuntzako langileok arduratu beharko gintuzketen arrazoiak, baita borrokarako arrazoiak ere. Hezkuntzaren gaineko erabakiak bertako langileok hartu beharko genituzke, kalitatezko hezkuntza baten norabidean kokatuta. Zentzu horretan ekarpena egiteko asmotan Zaraobeko irakasleok batzen jarraituko dugu.
