Hilabete batzuetatik hona poliki baina gelditu barik hurbiltzen ari zaigun pinuetako banda gorri-marroiaren gaiak lekua irabazi du komunikabideetan, egurraren enpresa handien aginduan... Oraingoan bai, lehengo sektorearen arazo bat bihurtu digute arazo soziala.
Kasu honetan, beste askotan modura, ikasi beharko genuke basoa erakusten digun atzamarrez harago begira.
Gaitza honek ekoizleentzako aurreikusten duen porrota ekonomikoa, zuzenean lotu daiteke basoak -eta lehenengo sektore osoak- berrogei urte luzez pairatu duen monolaborantza ereduarekin. Eredu honi jarraituta suntsitu dugu naturala den aniztasuna. Eredu honi jarraituta, eta administrazioen aurrekontuez lagunduta, ederki aberastu dira batzuk.
Eta orain zer? Ostera ere baserritar txikien aitzakiaz familia ezagun batzuen poltsikoetara joango den diru publikoa xahutu eta bide okerrean sakontzeko sasi irtenbideak besterik ez dira planteatzen.
Eredua berak hondoa jo du eta monolaborantzan jorratzen den espeziea baino, kolokan dagoena, monolaborantza bera eta horren inguruan mugitzen den industria osoa da.
Nor den egoera honen errudun badakigu. Baita diru-laguntzen banaketak sortzen duen lehentasunezko egoerari esker, berriro ere merezi duten zigor soziala barik irtengo direla ere.