Datuek argi adierazten dute egungo egoera sozioekonomikoa zein larria den. Horrenbestez, gizarte-babesaren maila hobetzea ezinbestekoa da.
Alabaina, politikak ez dira helburu horrekin erabakitzen. kezka nagusia murriztea eta gastuari eustea da, baita gizarteko kolektiborik ahulenen babaesari dagokion arlo honetan ere, eta hau ezin da onartu.
Benetako zergaitia ekonomikoa bada ere, murrizketak mozorrotzeko “iruzurraren kontrola” eta antzeko izendapenak erabiltzen dituzte; horrela arreta zinezko debatetik aldendu nahi dute, eta prestazioak jasotzen dituztenak kriminalizatzeko eta beren izena zikintzeko kanpainak abiatzen dira, botere politikoak zein komunikabide nagusietatik, batzutan kutsu xenofoboa dutelarik. Nahiago dute ahulei eraso egitea.
Murrizte politika hau bere gain hartu dute Eusko Jaurlaritzan azken urteetan izan diren alderdi desberdinek eta eskubide sozialak baino, gastuaren kontrola hobetsi dute.
EAEko prestazioa ekonomikoen estaldura asko hobetu beharra dago, zenbatekoari eta baztertutako kolektiboak aintzat hartzeari dagokionez.
Horretarako lanbiden jende gehiago behar da prestazio ekonomikoak jasotzen dituztenei behar bezalako arreta eman ahal izateeko.
Lehen urratsa azken urteetan ezarritako murrizketak bertan behera uztea da.